Ik denk niet dat Final Fantasy VII nog veel introductie nodig heeft. Maar mocht je nog wat opfrissing nodig hebben over deze game, kan je altijd onze recentste review hier lezen. Maar Final Fantasy VII is ondertussen zoveel meer als de PS1 klassieker. Naast de hoofdtitel vinden we meerdere spin-off games, een anime en een langspeelfilm. Nodeloos om te zeggen dat er wel een grote fanbase schuilgaat achter dit hoofdstuk in de franchise!
The cry of the planet
Om even in herhaling te vallen met de review, het verhaal stopt ons in de huid van Cloud Strife. Hij is een ex-Soldier lid, een elite eenheid van Shinra, die momenteel bij AVALANCHE aan de slag is gegaan om zijn brood te verdienen. AVALANCHE is een eco-terroristische groepering die aanslagen pleegt om de planeet en zijn waardevolle resources te redden uit de klauwen van de Shinra Electric Company. Je leert Barret en Tifa kennen tijdens je eerste missie, en al snel wordt duidelijk dat Cloud weinig interesse heeft in het redden van de wereld. Cloud lijkt wel vaker last te hebben motivatie problemen, gepaard met vragen over zijn identiteit. Iets wat in de hoofdtitel, maar ook in de spin-offs, een belangrijke factor is. Het spel speelt zich in de eerste uren vooral af in Midgar, de hoofdstad van de wereld genaamd Gaia. Midgar bestaat uit twee grote delen, waarvan het arme deel van de samenleving onder een grote metalen plaat woont, in de sloppenwijken. De rijkere medemensen leven bovenop die metalen plaat, ook wel “the rotting pizza” genoemd door de mensen die er onder wonen. De sloppenwijken zijn opgedeeld in sectoren, en in één van deze leren we Aeris (Aerith voor onze Amerikaanse vrienden) kennen. Zij speelt best een belangrijke rol in het geheel, omdat zij de laatste van de Ancients is. Hierover ga ik niet verder uitweiden, aangezien het verbonden is aan vrij grote spoilers.
Fast forwarden we een paar uurtjes, en we bevinden ons buiten Midgar. De bende, aangevuld ondertussen door Red XIII, hergroepeert zich in het nabij gelegen dorpje. Hier vertelt Cloud meer over zichzelf, en verkennen we zijn verleden. Iets voor onze spectaculaire ontsnapping uit Midgar, komen we te weten dat een man genaamd Sephiroth een gevaar voor de planeet is. Cloud vertelt ook over zijn tijd bij Soldier, en hoe hij met Sephiroth op missie naar Nibelheim ging. Vanaf dit punt wordt het verhaal alleen maar interessanter en krijgen we nog enkele kleurrijke personages mee op ons avontuur om de planeet te redden. De oplettende fan heeft al gemerkt dat ik veel zaken niet verteld heb, zoals uitleggen wat de Lifestream is en wat dit inhoudt. De Lifestream is eigenlijk een rivier van spirituele energie die door de planeet vloeit. Vergelijk het eventueel met de Force uit Star Wars, in essentie komt het er op neer dat alle leven ontstaat vanuit de Lifestream en er naar terug keert. De andere zaken die ik bewust niet toelicht, zijn alweer om zoveel mogelijk spoilers tegen te gaan 😉
Price of Freedom
Eigenlijk is Final Fantasy VII niet het eerste deel in het verhaal, maar om het meeste te halen uit de manier van story telling, is het wel interessant om de klassieker te spelen voor de sequel. Final Fantasy VII: Crisis Core, uitgebracht op de PSP, speelt zich 7 jaar voor de hoofdtitel af. We spelen in dit spel niet met Cloud, maar wel met Zack. Zack lijkt erg hard op Cloud, alleen heeft hij zwart haar in plaats van het iconische blonde kapsel van Cloud. In Final Fantasy VII wordt er weinig verteld over Zack, en in deze game komen we dus meer te weten over zijn verhaal. Hij speelt een wel heel erg cruciale rol in het leven van Cloud, dus je kan alvast raden dat we Cloud gaan zien in dit spel. Zack is ook een lid van Soldier, een first Class Soldier eigenlijk. De elite van de elite. Samen met Angeal, Genesis en… niemand minder dan Sephiroth!
Herinner je je nog dat Cloud in de vorige game vertelde over zijn missie met Sephiroth in Nibelheim? Wel, we zien hier diezelfde herinnering zich afspelen, zoals deze hoort te zijn. Natuurlijk kom je het fijne wel te weten in Final Fantasy VII, maar door het eerst hier te zien, breekt het een beetje de mysterieuze vibe in de hoofdtitel. Maar dit spel zet verder meer in op Zack en zijn relaties met Angeal en de anderen. Angeal is Zack zijn mentor en beste vriend. Hier wordt in meer detail verteld over de geheimzinnige experimenten die uitgevoerd worden op leden van Soldier door gebruik te maken van Mako energie (een energiebron in deze wereld, en een manifestatie van de Lifestream). Wat is project G? Wat is er met die mysterieuze experimenten aan de hand? Op al deze zaken krijg je een antwoord in Crisis Core.
De korte anime film, getiteld Last Order: Final Fantasy, is overigens een geanimeerde vertelling over de missie waar Zack, Sephiroth en Cloud op aanwezig waren. Als je Crisis Core gespeeld hebt, is er weinig meerwaarde om deze nog te kijken. Maar voor de fans onder ons, jullie weten toch dat dit absoluut de moeite is om te kijken! Hoe dan ook, hiermee is het prequel gedeelte nog niet helemaal afgesloten. Er is namelijk ook nog een mobile game geweest, genaamd Before Crisis: Final Fantasy VII, maar deze was enkel beschikbaar in Japan. Hier volgen we de Turks, een geheime eenheid zoals bvb de FBI in dienst van Shinra. Heel veel kan ik je hier niet over vertellen helaas , maar buiten wat extra informatie over de werking van Shinra en inwendige problemen van het bedrijf en de Turks ga je hier niet veel vinden.
For the Reunion
We gaan weer verder in de tijd, ditmaal 2 jaar na de feiten in Final Fantasy VII. Ik zou je niet exact kunnen vertellen hoeveel verschillende uitgaven ik heb van de film, maar het zijn er best wel wat. DVD’s, BluRays, speciale uitgaven en uitgaven uit andere regio’s zoals Japan. Elk heeft zijn eigen extra’s, al was het maar de art op de doos. Maar goed, Final Fantasy: Advent Children is de langspeelfilm die zich twee jaar na de feiten afspeelt van Final Fantasy VII. Cloud leeft teruggetrokken, maar wordt gebeld door Tifa om te melden dat Rufus, de huidige president van Shinra, zijn hulp nodig heeft. Blijkbaar zijn er 3 mannen die fysiek heel sterk op Sephiroth lijken, en hem willen terugbrengen door de hulp van Jenova. Er heerst ook een ziekte over de bevolking van Midgar, namelijk Geostigma. Deze mysterieuze ziekte kent helaas geen tegengif. Toeval wil dat de 3 mannen, Loz, Kadaj en Yazoo alle kinderen met Geostigma recruteren voor iets genaamd “The reunion“.
Cloud volgt het drietal om de kinderen te redden, maar moet het onderspit delven. Hij wordt gelukkig gered door Vincent, een van zijn vroegere metgezellen. Cloud beseft dat er niets anders op zit dan de oude bende samen te roepen om zo het nieuwe gevaar te bevechten. Dit resulteert in enkele fantastische gevechten, maar uiteindelijk zijn ze toch te laat. Niet geheel onverwachts, hij staat immers op de cover, verschijnt Sephiroth weer op het toneel. In een spectaculair gevecht op leven en dood weet Cloud alweer als overwinnaar uit het gevecht te komen. Wat met de Geostigma, de kinderen en het drietal? Wel, daarvoor moet je de film natuurlijk eens kijken.
Hope of the Future
Ten slotte komen we aan bij de laatste telg in de collectie van Final Fantasy VII spin-offs. Ofja, twee laatste. De mobile versie ga ik niet veel uitleg aan besteden. Deze titel, genaamd Dirge of Cerberus Lost Episode: Final Fantasy VII, was alweer een Japan exclusive helaas. En het is eigenlijk, zoals de titel doet vermoeden, een hoofdstuk dat niet werd aangehaald in de PS2 titel. Dirge of Cerberus: Final Fantasy VII speelt zich een jaar af na de film Advent Children, en focust zich voornamelijk op Vincent en een groepering genaamd Deepground. Dit is een militaire groepering, ooit opgezet door Shinra, om genetisch gemanipuleerde soldaten te maken. Ze zijn op zoek naar een manier om Omega, een van de wapens gemaakt door Gaia, in hun macht te krijgen. Dit zou mogelijk zijn dankzij een kleinigheidje genaamd de Protomateria. Vincent is, onwetend, in bezit hier van en gebruikt het om zijn Chaos genen in bedwang te houden. Dankzij zijn Chaos genen kan Vincent namelijk transformeren in sterke beesten. Hoewel het een interessant verhaal is, was het toch raar om een heel ander type van game te spelen. Waar de vorige games kozen voor wat meer traditionele RPG vormen, is dit spel een third-person shooter. Toch ben ik blij dat ze een optionele character uit Final Fantasy VII zoveel liefde toonden en er een heel spel met best veel achtergrond informatie aan toegewijd hebben.
What I have shown you is reality. What you remember, that is the illusion
En dan eindigt Dirge of Cerberus met een open einde, de legendarische strijder “G” staat op en sluit af met de woorden “It is not yet time for slumber. We still have much work to do… My brother.” En daar stopt het dan. Ik hoop al jaren dat er toch nog een vervolg zal komen, maar anderzijds ben ik al heel erg blij met de rijkelijke wereld die Squaresoft/Square Enix ons heeft bezorgd. Het feit dat Final Fantasy VII eindelijk op een Nintendo console is verschenen, en dat er een volledige remake onderweg is van de iconische JRP laat zien dat niet enkel de fans, maar ook de devs enorm veel liefde hebben voor deze telg in de Final Fantasy familie. Hiermee sluit ik mijn retrospective af, voor wat misschien wel mijn all-time favourite JRP aller tijde is en zal zijn, met de volgende woorden: “Anyone may claim that he will act in the direst times, yet only a brave man acts in times great and small ”
