Ik moet eerlijk bekennen dat ik Fantasian Neo Dimension, toen nog enkel gekend als Fantasian, volledig heb laten passeren toen de game op Apple Arcade verscheen in 2021. Zelf heb ik eigenlijk sinds Mario Run geen enkele game meer gespeeld op mijn smartphone en mijn tablet is uitsluitend voor werkdoeleinden, tussendoor een YouTubefilmpje bekijken of even wat opzoeken. Toen ik de vraag kreeg om deze game te reviewen, dacht ik dat ik een korte RPG ging spelen waar ik na een paar uur wel klaar mee zou zijn. Oh, how wrong I was…
Mechteria Invasion!
Hironobu Sakaguchi en Nobuo Uematsu, twee namen die voor velen onmiddellijk een belletje doen rinkelen. De eerste is namelijk de bedenker van de Final Fantasy en de tweede is de legendarische componist die het merendeel van de Final Fantasy soundtracks op zijn naam heeft staan. Toen ik erachter kwam dat deze twee personen meegewerkt hadden aan Fantasian, was mijn interesse enorm gepiekt. Laten we alvast beginnen met het verhaal, dat begint in een futuristische robot fabriek, waar we kennis maken met onze protagonist Leo. Hij blijkt te lijden aan geheugenverlies en probeert zich, met twee robot gezellen, al vechtend een uitweg te zoeken uit de fabriek. Dankzij een warp device, welke hij zelf ontworpen zou hebben, kan hij ontsnappen, maar blijven de twee robots achter. Schijnbaar aangekomen in een andere onbekende wereld, zijn er al snel heel wat mensen die Leo herkennen en hem helpen om zijn identiteit weer bijeen te puzzelen. Al snel steekt er een nieuwe dreiging de kop op en ontdekken we meer dan enkel wie Leo was en waarom we in de robot fabriek gestrand waren. Het verhaal en heel wat van de presentatie deed me enorm denken aan Lost Odyssey, een andere game van Sakaguchi’s Mistwalker studio. Ook daar had onze protagonist last van geheugenverlies en kregen we heel wat inzicht in het karakter dankzij visual novel stukjes die herinneringen aan het licht brachten. De game heeft een heleboel lore en worldbuilding, waardoor de invasieve Mechteria dreiging als plot enorm interessant is en de aandacht weet te houden.
Grafisch ziet de game er uit als een zeer deftige HD port van een PS1 of vroege PS2 titel die veel weg heeft van games zoals Final Fantasy 7 en 8. Een reden hier voor is door het gebruik van 3D-gescande diorama’s, die handgemaakt zijn en daarna werden vastgelegd, die op deze manier heel hard lijken op de pre-rendered achtergronden van de PS1 Final Fantasy games. De sfeer deed me dan, initieel, weer wat denken aan Nier, dankzij de duistere toon, post-apocalyptische begingebieden en robot dreigingen. Ten slotte is er in deze versie ook voice acting toegevoegd die de personages en het verhaal helemaal tot leven brengen. De soundtrack van de game is ook, zoals te verwachten was van Nobuo Uematsu, prachtig.
Dungeon + Dimension = Dimengeon
De gameplay van Fantasian Neo Dimension weet zichzelf ook uniek te profileren tegenover andere games van zijn genre. Omdat het een mobile game was, kan je niet uren aan een stuk spenderen en zijn random battles vaak een vertragende factor. Dankzij het vernuftige “Dimengeon”, what’s in a name, systeem kan je meerdere random battles opsparen en ze in één keer uitvoeren in een andere dimensie. Hierdoor is gebieden ontdekken minder vervelend, want je wordt niet elke paar stappen in een gevecht geslingerd, en kan je een betere focus leggen op het ontdekken van je omgeving.
Doordat je meer vijanden samen in een gevecht kunt betrekken, speelt het een ander vrij uniek mechanisme ook beter in de hand. Sommige van je aanvallen kun je uitvoeren op meerdere vijanden, door middel van een zichtbare lijn of cirkel die je kan sturen om zo een optimale aanval uit te voeren. Hier merk je dat het initieel voor een mobiel toestel ontworpen is, want de precisie die je kan doen met touch mist toch een beetje als je dat met een joystick moet doen. Gek genoeg kan je op de Switch, in handheld mode, geen gebruik maken van het touchscreen, wat iets vlotter zou werken om die pixel perfect aanpassing te kunnen doen op je aanvalscurve. Helemaal gekker nog als je weet dat dit op de Steamdeck wel werkt.
Fantasian Neo Dimension zorgt er ook voor dat elk van je teamleden verschillend speelt ten opzichte van de rest, waardoor het je aanmoedigt om strategisch om te gaan met wie je meeneemt in je gevechten. Leo is een beetje een all-round, terwijl Kina meer als White Mage functioneert. Cheryl is dan meer een Summoner en Black Mage terwijl andere personages dan weer hun eigenheid hebben.
Conclusie
Ik moet telkens opnieuw oppassen dat ik de game niet begin aan te spreken met Final Fantasy Neo Dimension, want de game voelt echt thuis tussen de meesterwerken uit die reeks. Fantasian Neo Dimension is een game die bij vele liefhebbers van het genre onder de radar is gebleven, en kan nu met deze vernieuwde versie voor moderne consoles zijn schade inhalen. De handgemaakte diorama’s zien er prachtig uit in combinatie met visuals en het interessante verhaal weet je urenlang vast te houden. Neem daar nog eens een fantastische groep aan characters bij die sterk worden neergezet door een geweldige voice-acting cast en je hebt een van de beste JRPG’s van de laatste jaren!
