Visual Novels hebben de laatst jaren aan interesse gewonnen, en dat is te zien op de Nintendo Switch. Wie af en toe eens in de Nintendo eShop snuffelt komt al snel games tegen zoals Stein’s Gate, Our World is Ended of de Phoenix Wright games. Je zou er van verschieten hoeveel games in dit genre beschikbaar zijn. Maar we zijn hier om het over 2 specifieke games te hebben, namelijk de 2 Famicom Detective Club games “The Girl Who Stands Behind” en “The Missing Heir”.
Elementary, my dear readers
Voor we beginnen aan de review, wil ik alvast zeggen dat beide games zowat identiek spelen en apart verkrijgbaar zijn. Visual Novel games bieden meestal erg weinig op vlak van gameplay, want dat is niet hun focus. Deze ligt helemaal op het verhaal en daar excelleren deze games ook enorm. Zelf ben ik wel een fan van het genre en speel ik ze van tijd tot tijd wel eens. Een leuk weetje over deze twee games trouwens: de Famicom Detective Club games zijn remakes van 2 games die enkel verschenen voor de Famicom Disc System eind jaren ’80. Deze remakes komen met verbeterde graphics en geweldige Japanse voice acting. Dankzij het goed geschreven script blijf je ook steeds hongerig naar meer en wordt het erg moeilijk om te stoppen alvorens je weet welke nieuwe wending het verhaal gaat opgaan.
Work is the best antidote to sorrow
Op vlak van gameplay kunnen we alvast vrij kort zijn, je zal vooral aan het luisteren en lezen zijn. Toch worden er handelingen van jou verwacht om het verhaal verder te doen gaan. Deze handelingen hangen af van de situatie waardoor je bijvoorbeeld over specifieke onderwerpen moet praten met mensen, de omgeving doorzoeken naar aanwijzingen, jezelf verplaatsen naar een andere locatie, nadenken over wat er gebeurd is, … Soms is het wel wat zoeken welke dingen je hoort te doen vooraleer je verder kan geraken in het spel, waardoor je dezelfde tekst vaak opnieuw zal horen. Beide spellen zijn opgesplitst in 11 hoofdstukken waar je dus, een beetje “trial and error” gewijs je weg door het verhaal zoekt. Soms is het echter wel heel duidelijk wat er verwacht wordt van jou, zoals over welke onderwerpen je vragen dient te stellen of naar welke locatie je moet gaan.
Omdat beide games dus bovenstaande volledig gemeenschappelijk hebben, gaan we hieronder enkel wat dieper op het verhaal (zonder spoilers uiteraard!) zodat al snel duidelijk wordt waar de toon ligt in hun verhalen. “The Missing Heir” verscheen als eerste in 1988 en werd een jaar later opgevolgd in 1989 door “The Girl Who Stands Behind”, maar deze laatste is eigenlijk een prequel. Belangrijk om te weten, is dat er geen specifieke volgorde is om de games in te spelen.
The Girl Who Stands Behind
Je ziet het goed, ik ben van start gegaan met de prequel. De reden hiervoor is omdat ik gestart was met “The Missing Heir”, en op een bepaald moment ging het spel kijken of ik een save file van de andere game had staan. Onmiddellijk dacht ik dus dat ik met de verkeerde game gestart was en switchte naar de andere. Maar na een tijdje kreeg ik hier ook hetzelfde scenario en besefte ik dat het niet uitmaakt in welke volgorde de spellen gespeeld horen te worden.
Het verhaal begint met een scene waarin we onze protagonist zien die op de vlucht is voor de politie. Hij wordt gered door een detective en krijgt de kans om zelf opgeleid te worden tot detective. Op dit moment krijg je ook de kans om de protagonist een naam te geven. Nadat we dit achter de rug hebben, is het tijd om ons op onze eerste case te storten. Er is een studente van de Ushimitsu High School vermoordt en de moordzaak wordt gelinked aan een gerucht over een geest in diezelfde school, de legende van “The Girl Who Stands Behind” dus. Samen met Ayumi, de beste vriendin van de vermoorde studente, is het aan jou om de moord op te lossen en de geheimen rond deze spookachtige legende te ontrafelen.
The Heir
Fast forward 2 jaren na de vorige case, en we starten het verhaal met dezelfde protagonist die ditmaal lijdt aan geheugenverlies. Hij werd gevonden aan een klif, waar hij vermoedelijk vanaf was gevallen, en herinnert zich dus maar bitter weinig. Al snel duikt Ayumi, het meisje uit de vorige game, op en begin je stilaan de puzzelstukjes op te pakken en besef je dat je onderzoek aan het doen was naar de moord op Kiku Ayashiro. Voor je het goed en wel beseft, zit je weer verwikkeld in een gruwelijke legende, ditmaal over de familieschat van de Ayashiro familie. Sterker nog, het blijkt dat deze familie ook nog eens de doden tot leven willen wekken en er alles aan doen om hun schat veilig te houden, waaronder ook het plegen van moorden!
Conclusie
Zoals je dus kon lezen, zijn beide verhalen verschillend genoeg om elk hun geld waard te zijn. Op vlak van gameplay zijn ze beide min of meer hetzelfde en wordt je interactie enkel verwacht om het verhaal verder op gang te trekken door minimale handelingen. Buiten de “trial and error” manier van het uitvoeren van deze handelingen valt er weinig negatief te zeggen over beide titels. Het mooiste aan deze remakes is dat de games volledig herwerkt zijn met zowel nieuwe visuals als Japanse voice acting. Op deze manier kan de Westerse wereld ook eindelijk genieten van deze pareltjes in optimale omstandigheden.