Dragon Quest XI S: Echoes of an Elusive Age

Dragon Quest XI S: Echoes of an Elusive Age
Dragon Quest XI S: Echoes of an Elusive Age
Release Datum:Genre:Platform:, , , Ontwikkelaar:Uitgever:Getest op:

Dragon Quest XI S: Echoes of an Elusive Age is niet exact een nieuwe game, maar ook geen oude game. We hebben het spel hier al eerder gereviewd, maar dan zonder de “S” in de naam. Kortom, een klein jaar geleden verscheen de definitieve editie van het spel voor de Nintendo Switch, met tal van verbeteringen en zelfs een heuse 2D mode. Nu komt deze vernieuwde versie eindelijk ook naar de Playstation. Laten we eens kijken welke verbeteringen en andere nieuwigheden hierin verwerkt zijn.

Onze reviewer Jimmy heeft de originele Dragon Quest XI: Echoes of an Elusive Age al erg uitgebreid gereviewd, dus ik ga niet overal even diep op in detail gaan. Toch ga ik bepaalde zaken ook even kort aanhalen zodat jullie weer helemaal mee zijn zonder persé zijn review helemaal door te moeten nemen.

Return of the Luminary

Dragon Quest XI S: Echoes of an Elusive Age begint identiek zoals zijn originele tegenhanger in de wereld van Erdrea. We volgen hetzelfde verhaal, namelijk waar jij de “Luminary” op zijn avonturen volgt. Deze jongeman is uitverkoren door de heilige boom Yggdrasil om diens kampioen te zijn in tijden van grote nood. Echter lijkt niet iedereen even overtuigd te zijn dat jij de held bent, maar denken ze juist dat jij de “Darkspawn” bent die onheil zal brengen. Al snel zal je op avontuur vertrekken en meerdere bondgenoten ontmoeten in je tocht om de wereld te redden van het aankomende kwaad en te bewijzen dat je wel degelijk de voorbestemde held bent!

Eigenlijk is er in deze “S” versie geen verschil op vlak van het verhaal, en op zich is dat helemaal niet erg want het is nog steeds een enorm meeslepend en emotioneel verhaal waar je heel wat uren zoet mee bent. Zo ben je gemakkelijk een kleine 70 uur bezig om het hele verhaal te doorlopen. Spendeer je nog wat tijd aan de extra quests en je kan gerust tot 100 uur op de teller geraken. Dat klinkt erg lang, maar dankzij het goed uitgewerkte verhaal, de uitstekende gameplay en de charmante tekenstijl zal je niet snel geneigd zijn om te willen stoppen met spelen. Wellicht is het voor velen al lang geweten, maar de personages zijn getekend door Akira Toriyama, dezelfde manga-tekenaar die ons Dragon Ball Z bracht.

Verder helpt een ijzersterke soundtrack ook de sfeer nog een handje. Hier liet Koichi Sugiyama zich weer van zijn beste kant zien, met herwerkte en verbeterde tracks uit alle voorgaande Dragon Quest games. De reden hiervoor is ook dat Dragon Quest XI verscheen in het jaar dat de serie 30 jaar bestond. Wat nieuw is in deze versie, is dat je nu kan genieten van de georkestreerde muziek. Dankzij het gebruik van echte instrumenten is er meer diepgang in de muziek en dit draagt alleen maar bij aan de sfeer van het spel. Verder krijgen we hier ook eindelijk de Japanse voice-over, iets wat ik echt wel miste in het origineel. Niet dat de Engelse stemacteurs het slecht deden, helemaal niet. Maar voor mij hoort de Japanse taal gewoon bij dit soort spellen.

Relic of a bygone age

Dragon Quest XI blijft trouw aan de traditionele JRPG turn-based combat en voert dit perfect uit. Ook brengt het wat vernieuwingen met zich mee. Zo ga je met je team van 4 personen de monsters te lijf, maar je kan op ieder moment in een gevecht je teamgenoten wisselen met degene die je op de bank hebt zitten. Voor veel gamers speelt deze “verouderde” gameplay maar traagjes en dus komt de “S” versie met wat quality of life improvements waaronder de optie om gevechten te versnellen. Onder deze verbeteringen vallen ook de mogelijkheden om tekst automatisch te laten verdergaan zonder steeds te moeten drukken na elke zin tijdens tussenfilmpjes. Heb je de tussenfilmpjes al eens gezien of interesseren ze je niet, dan kan je ze nu ook gewoon overslaan. Niet dat ik het zou aanraden, want je bent hier immers toch ook grotendeels voor het verhaal hoop ik.

Daar stoppen de vernieuwingen echter nog niet, zo kon je buiten de steden enkel je paard oproepen op specifieke plaatsen. In deze versie krijg je na enkele hoofdstukken een item waarmee je je paard eender waar, buiten de steden, kan oproepen. Een andere leuke mechanic, de “Forge” waar je wapens en uitrusting mee kon smeden en verbeteren, was enkel beschikbaar op kampeerplaatsen. Speel je de “S” versie van Dragon Quest dan krijg je al vrij snel een “Fun-Size Forge” waarmee je vanuit je menu eender waar aan de slag kan om je wapens en uitrusting te maken. Als extra kan je materiaal waar je niet over beschikt vanuit dit menu kopen om zo nog sneller dat nieuwe zwaard te maken zonder eerst nog wat monsters te farmen voor dat gouden klompje.

Nu we het toch hebben over je uitrusting, deze game bevat ook een hoop cosmetische uitrustingen om je helden mee rond te laten paraderen. Normaal zaten er stats aan verbonden waardoor het dragen van bepaalde outfits minder interessant werd en je terug viel op je basis uiterlijk om toch maar meer verdedigingspunten of dergelijke te hebben. Dat is hier dus niet meer, je kan vrij kiezen wat je draagt. Eenmaal je ze gevonden of gekocht hebt uiteraard. Aangezien de rest van je team nu ook achter je aan loopt in het spel, een leuke throwback naar de voorgaande games trouwens, is het dan ook veel leuker ze te zien rondlopen in outfits naar jouw smaak.

Heb je het spel al eerder doorlopen en was het allemaal wat te gemakkelijk voor je? Dan kan je misschien wat spelen met enkele opties uit de “Draconian Quest” feature. Zo kan je de vijanden sterker maken, er voor kiezen dat je nergens spullen kan kopen of dat je geen armor kunt dragen en zo veel meer. Dit maakt het spel echt heel wat uitdagender en is zeker niet aan te raden voor je eerste speelbeurt. Wat ik wel een leuke optie vond, was dat je NPC’s leugens kon laten vertellen om je zo op dwaalsporen te zetten. Maar nogmaals, je doet dit best niet als je het spel nog niet eerder hebt gespeeld.

Blast from the past

Voor nieuwkomers dus eigenlijk vooral leuke vernieuwingen en wat kleine verbeteringen, maar is het ook de moeite om voor deze definitieve versie te gaan als je het spel al eens hebt gespeeld? Wel, ze hebben ook wat nieuws gedaan voor de terugkerende speler. Allereerst is er nu de 2D mode, waar je het hele spel in een 16-bit versie kan spelen. Voor spelers zoals mij, die voornamelijk opgegroeid zijn met JRPG’s in het SNES (Super Nintendo) tijdperk, is dit een geweldige toevoeging waar ik het hardst naar uit keek. Deze stijl is enorm nostalgisch, charmant en gewoonweg leuk voor liefhebbers van de oude hoogdagen van de JRPG’s van weleer. Doordat omgevingen minder groots en in detail uitgewerkt zijn, verloopt het spel wel een heel stuk vlotter en voelen veel van deze omgevingen heel wat overzichtelijker aan in mijn ogen.

Toch zijn er enkele negatieve aspecten aan verbonden. Zo verlies je heel wat tussenfilmpjes en valt soms de impact van heel emotionele momenten wat weg. Ze zijn natuurlijk aanwezig in deze 2D mode, maar herwerkt om te kunnen werken met de mindere mogelijkheden die deze grafische stijl met zich meebrengt. Wat ik vooral een vreemde keuze vond, was dat er helemaal geen voice acting meer aanwezig was. Al helemaal wanneer er bepaalde tussenfilmpjes wel volledig in 3D getoond worden en er ook hier geen enkel zinnetje gesproken wordt. Maar het grootste nadeel is hoe je deze 2D mode activeert. Je kan namelijk tijdens het spelen wisselen tussen de 2D en 3D mode in kerken en aan beelden van een godin, dezelfde plaatsen waar je je spel kan saven. Klinkt niet slecht, toch? Echter zal er gevraagd worden om je spel op te slaan en dan moet je kiezen vanaf welk hoofdstuk je opnieuw wil beginnen spelen in de gekozen mode. Al je experience punten en items, op verhaal-specifieke na, mag je wel houden. Maar zelfs met deze negatievere puntjes was ik nog steeds helemaal weg van deze nostalgische mode.

What’s the pastword?

Wie tijdens het spelen van de eerste hoofdstukken lichtblauwe spookjes zag en, net zoals mij, zich afvroeg wat deze juist deden zullen er snel achter komen dat deze wezens, genaamd Tockles, leven in Tinkerton. Deze plek is enkel zichtbaar in de 2D mode dus je zal je spel moeten opslaan en wisselen van mode als je in 3D mode speelt. Echter word je hier niet teruggestuurd naar het begin van een hoofdstuk… vreemd. Hoe dan ook, op deze plaats kom je er achter dat de wezentjes een soort van “Bewakers van de Tijd” zijn. Ze leven in een dimensie die zich buiten de gewone tijdsstroom bevindt en ze waken over enkele boeken die toegang geven tot andere werelden. Monsters zijn deze werelden binnengevallen en proberen zo het verleden er van te veranderen. Zonder “Pastwords”, wat een geniale naam is, geraak je helaas niet in deze boeken om de monsters te stoppen. Je krijgt deze wachtwoorden van Tockles die zich in Erdrea bevinden. Eenmaal je een wachtwoord hebt kan je dus een kleine quest spelen in een van de werelden van voorgaande Dragon Quest games. Alweer wordt er dus hard ingezet op nostalgie en zorgen ze zo voor een leuke afwisseling en extra.

Conclusie

Dragon Quest XI: Echoes of an Elusive Age was al mijn favoriete game in de reeks en een van mijn favoriete JRPG’s in het algemeen. Deze vernieuwde uitgave voegt daar enkel maar aan toe. Buiten wat handige quality of life verbeteringen, die vooral het spel aantrekkelijker maken voor nieuwe spelers of spelers die al eens het spel doorgespeeld hebben, zijn er echter nog wat nieuwe toevoegingen die deze versie de definitieve maken voor nieuwkomers en anciens. Ik heb het dan vooral over de 2D modus waarin je een 16-bit versie van het spel kan spelen. Dit zorgt er voor dat je in principe een heel nieuwe ervaring hebt met hetzelfde gekende verhaal. Absoluut een aanrader voor gamers die al nostalgisch worden bij het zien van zulke sprites en graphics. Daarbovenop zijn er nog een hele hoop nieuwe quests bijgekomen die zich afspelen in de werelden van voorgaande Dragon Quest games, wat voor fans van de serie een groot pluspunt is! Tel daar nog eens een verbeterde soundtrack én Japanse voice-over bij en we zitten hier met een heruitgave die de aanschaf meer dan waard is.

Good

  • Uitgebreide game met meeslepend verhaal
  • Nieuwe 2D mode met extra quests
  • Japanse voices en orchestrated soundtrack
  • Heel wat quality of life improvements

Bad

  • Verouderde combat is niet voor iedereen weggelegd
  • Verhaal komt traag op gang
9.7

Fantastisch

Sinds het vroege Nintendo tijdperk wist Niels al dat hij een gamer was in hart en nieren. Zijn liefde voor games is enkel gegroeid, voornamelijk zijn grote voorliefde voor RPG's en alles wat Japans is. Met de controller in de ene hand, en de machtige pen in de andere speelt en laat hij zijn oordeel vallen over elke game die zijn pad kruist.

Laat een reactie achter

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Lost Password