Dr. Fetus’ Mean Meat Machine

Dr. Fetus’ Mean Meat Machine
Dr. Fetus’ Mean Meat Machine
Release Datum:Genre:Platform:, , , , , Ontwikkelaar:Uitgever:Getest op:

Voor een leuke puzzelgame ben ik altijd wel te vinden, en dat is exact wat Dr. Fetus’ Mean Meat Machine ons weet te bieden. De game is duidelijk een liefdeskindje van Super Meat Boy gecombineerd met Puyo Puyo. Het is ook niet de eerste keer dat een Puyo Puyo-achtige game een relatie aangaat met een andere bekende franchise. In een ver verleden kregen we al eens een Puyo Puyo game met Sonic thema in Dr. Robotnik’s Mean Bean Machine, waar deze game duidelijk een knipoog naar is. Toch gaat Dr. Fetus’ Mean Meat Machine een stapje verder dan even een Super Meat Boy skin bovenop dit genre te gooien, de game voegt ook enkele interessante vernieuwingen toe. 

Story time

Het verhaal van Dr. Fetus’ Mean Meat Machine speelt zich af vlak na het einde van Super Meat Boy Forever. Na het zorgvuldig bestuderen van Meat Boy in het spel, heeft Dr. Fetus de benodigde gegevens verzameld om een kloon van hem te maken. Er is echter één probleem: het DNA-monster dat hij heeft is niet compleet, waardoor er onvolmaakte klonen worden gemaakt.

Dr. Fetus heeft echter een plan om dit probleem op te lossen. Hij creëerde een reeks wrede testkamers en begon de klonen die hij maakte daar doorheen te sturen om de waardeloze klonen van de goede te scheiden. De exemplaren leken in het begin nog lang niet op Meat Boy, maar beetje bij beetje begon dat gezicht te verschijnen waar Dr. Fetus zo’n hekel aan heeft. Dr. Fetus hoopt, door de klonen door de testkamers te sturen, snel de perfecte klonen te creëren om deze voor zijn plezier te martelen en te doden. Ieder zijn hobby, toch?

Mean Meat Machine

Dr. Fetus ‘Mean Meat Machine volgt een klassiek Puyo Puyo tegel-matchend model waarbij paren van anders gekleurde klonen constant op het bord vallen. Om ze te verwijderen, moet je vier van dezelfde kleur laten aanraken. Maar dit is een Meat Boy-spel, dus het moet op een of andere manier buitensporig wreed en moeilijk zijn, toch?

Ja, Mean Meat Machine is absoluut moeilijk en afstraffend. Het belangrijkste gegeven hier is dat er bijna altijd dynamische gevaren in het level zijn om je klonen te belemmeren. Of het nu gaat om cirkelzagen, raketten of geesten, je arme klonen hebben nauwelijks een duidelijk pad naar de onderkant van het bord. Als je toevallig iets raakt op weg naar beneden, faal je en moet je de level volledig opnieuw beginnen. Wanneer je erin slaagt om genoeg clones weg te spelen door chains te veroorzaken zal een zekering op de machine opblazen, wat de volgende fase van de level opstart wat nog meer valstrikken op het speelbord activeert om je te belemmeren. Je moet dus heel anders te werk gaan dan je gewend bent uit soortgelijke games, want 1 verkeerde move en je kan je level herstarten. De game kan hierdoor soms frustrerend moeilijk zijn, zeker omdat je uit gewoonte gefocust bent om je klonen goed te plaatsen om chains te veroorzaken. Hierdoor vergeet je soms (of ik toch althans…) om op de valstrikken te letten, met alle gevolgen van dien.

Mean Meat Machine is het soort spel dat vaak meer ontmoedigend aanvoelt dan uitdagend. Er is nul marge voor fouten in de meeste levels, en fouten worden snel bestraft door alle progressie die je hebt gemaakt weg te nemen en je te dwingen het level opnieuw te doen. Het is al erg genoeg in de vroege stadia, maar latere levels voeren de marteling echt op met alle obstakels, en het kan behoorlijk frustrerend zijn als je tegen een muur aanloopt en je merkt dat je hetzelfde gedeelte van een level keer op keer herhaalt zonder succes.

Een brutale marteling

Het is duidelijk dat Dr. Fetus’ Mean Meat Machine veel waarde hecht aan de moeilijkheidsgraad. Sommige levels zijn zo absurd moeilijk dat het bijna onmogelijk lijkt ze te voltooien. Het is zo schokkend sadistisch dat je je afvraagt of de game wel te voltooien is. Het spel vereist dat je zo fijn doordraait met je blokken dat het voelt alsof het fundamentele concept van het matchen van tegels te veel verloren gaat in de game. Je let niet echt op waar de blokken heen gaan of welke combo’s je opzet omdat je te druk bezig bent met vechten voor je leven om geen puntige dingen aan te raken tijdens de afdaling.

Er zijn enkele slimme ideeën in het spel die bedoeld zijn om de moeilijkheidsgraad enigszins te verzachten. Een daarvan is de tijdelijke onkwetsbaarheid die je krijgt als je erin slaagt een combo te halen. Dit zou erg handig zijn als het opzetten van combo’s gemakkelijker was met alle gevaren. Er zijn ook checkpoints midden in de levels die ervoor zorgen dat je niet te veel vooruitgang verliest als je sterft, en het krijgen van genoeg chains om ze te activeren is redelijk haalbaar.

De originele Super Meat Boy maakte het nauwelijks doorglippen van een schijnbaar onmogelijke level vol valstrikken tot het kenmerk van zijn ontwerp, maar waar die game uitblonk in het je leren van je fouten en het verbeteren van je vaardigheden, is Mean Meat Machine gewoon… ja, gemeen.

Graphics en Geluidseffecten

Gelukkig zijn de visuals en de soundtrack over het algemeen vrij gepolijst. Teksten zijn gemakkelijk leesbaar, ongeacht hoeveel er gaande is, en elk van de werelden voelt visueel heel anders aan dan de andere. Deze visuals worden aangevuld met een soundtrack geproduceerd door RIDICULON, die gaat voor een Halloween-sfeer met een enigszins komische en griezelige toon.

Conclusie

Dr. Fetus ‘Mean Meat Machine is een geweldig uitziende, geweldig klinkende titel in dit subgenre, dat ook iets nieuws durft te doen. Echter, sommige levels zijn te extreem, en deze moeilijkheidsgraad is in veel levels echt net iets te pittig. Hoewel de game erg uitdagend kan zijn, is deze vaak vooral erg frustrerend, waardoor je sommige levels tientallen keren opnieuw zult moeten proberen in de hoop deze te kunnen halen. Hoewel Dr. Fetus’ Mean Meat Machine een mooie poging is om wat nieuws toe te voegen aan het genre, laat het ons vooral zien dat het toevoegen van valstrikken niet echt thuishoort in een goede puzzelgame.

Good

  • Geweldige art style
  • Strakke controls
  • Puyo Puyo stijl gameplay blijft leuk

Bad

  • Absurde moeilijkheidsgraad
  • Moeilijk om combo's te maken
  • Frustrerende valstrikken
7

Goed

Jimmy "Verjim" is een gedreven gamer, met Tekken als zijn all-time favoriet. Aangevoerd door alle beschikbare soorten koffie, speelt hij elke game op zijn pad en zorgt ervoor dat zijn lezers precies weten waar games in uitblinken of net mis lopen. Overdag is hij actief bezig met fotografie, maar wanneer de schaduw valt, zal de pen van deze oprichter en hoofdredacteur genadeloos inkt doen vloeien

Laat een reactie achter

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Lost Password