Tien jaar na Riptide is hij er eindelijk. Dead Island 2. Negen jaar hebben we er op moeten wachten, zolang dat het bijna een record moet zijn. De reden dat het zolang geduurd heeft, heeft te maken met alle problemen die de ontwikkeling heeft meegemaakt. Normaal gesproken werd in 2012 Yager Development, bekend van Spec Ops: The Line, gekozen om Dead Island 2 te maken, maar deze werd in 2015 al ontslagen en vervangen door Sumo Digital, die we dan weer vooral kennnen van Virtua Tennis. Deze ontwikkelaars werden vier jaar later, in 2019 dan ook weer ontslagen en vervangen door het uiteindelijke Dambuster Studios, een intern bedrijf van Deepsilver. Het spel heeft dus een lange, moelijke weg afgelegd en werd door velen al als “Gaat nooit uitgebracht worden” beschouwd. Nu het er uiteindelijk toch van gekomen is, kunnen we is zien of zoveel veranderingen Dead Island 2 wel ten goede heeft gebracht.
Welcome in Hell-A
Je start het verhaal 10 jaar na de gebeurtenissen van Dead Island 1. Een vliegtuig crasht in de straten van Los Angeles en van de weinige overlevende ben jij één van de zes speelbare personages. Dit zijn Jacob, Bruno, Carla, Dani, Ryan en Amy. Elk van deze personages heeft zijn eigen attributen en speelstijl. Zo heeft Jacob bijvoorbeeld veel meer health dan iedereen, maar recovered hij dat heel traag. Of heeft Dani heel veel stamina, maar weinig weerstand. Wanneer je het personage hebt gekozen dat het beste bij jou past, bij mij was het Jacob, moet je zien te ontsnappen uit het wrak waarna je moet zien te ontsnappen aan de honderden zombies die het op jou gemunt hebben. Wanneer je toch gebeten bent, maar immuun blijkt te zijn, voel je je verplicht om de mensen van de CDC te gaan opzoeken om deze plaag te kunnen stoppen.
There is no such thing as love in Hell-A
Deze missie klinkt net als in vele games natuurlijk weer veel makkelijker dan het is. Dit verhaal, dat op zich maar 20 uur duurt (24 missies) wordt constant verstoord door de overlevende inwoners. Wie L.A. een beetje kent, weet dat deze stad voornamelijk bestaat uit acteurs en influencers. Iets waar deze game graag in overdrijft, want elke sidequest dat ik tot nu toe heb gedaan, gaat over het behalen van genoeg kijkers, het terughalen van grammys, Emmys of artiesten hun instrumenten. Alles dus in hun eigen voordeel. Deze sidequests zorgen voor een extra aantal uren in de game, maar zorgen wel voor dat beetje dat de game nodig had.
Bezoek Hell-A met wat vrienden
Zowel de story als alles er rond kan je trouwens doen met twee andere vrienden. En natuurlijk is het plezanter om de hoofden van de ondode in te slaan met vrienden om je heen. Je kan echter niet zomaar iedereen joinen. Alleen de persoon die het minste ver in de story zit, kan mensen uitnodigen, maar alle progress wordt opgeslagen. Dus wanneer je even ver zit en samen de story of sidequests van een vriend(in) speelt, worden deze in jouw game ook als voltooid beschouwd. Deze multiplayer speelt trouwens heel vlot, op sommige kleine problemen na. Zo hebben we al een paar keer meegemaakt dat de mensen met wie ik aan het spelen was op een compleet andere locatie zaten dan ze in mijn spel zaten, of dat ik een wapen of item niet kon oppakken voor een bepaalde reden. Niets gamebreaking, maar toch een klein minpuntje dat ik niet kon negeren.
Een klein beetje RPG in deze half open wereld
Dead Island 2 werd eerst aanzien als een open wereld, maar deze open wereld werd uiteindelijk toch opgedeeld in 10 kleinere mappen die elke keer (even) moet inladen. Dit heeft wel een heel goede reden en dat is zodat het spel perfect op 60FPS kan draaien. Wanneer je gewoon een klein deel van de map inlaadt is de kans minder groot op een framedrop en dat is iets waar deze game absoluut geen last van heeft. Dit inladen duurt op de PS5 ook maar negen seconden. Wie dit op de PS4 speelt moet jammer genoeg één minuut wachten. Na de (half) open wereld werkt je personage ook met skills in de vorm van kaarten die je krijgt nadat je personage een level omhoog gaat, een bepaalde missie of challenge hebt gedaan of nadat je een vijand hebt verslagen. Deze skillkaarten zorgen voor een vrij gevarieerde manier van vechten waardoor je zombies op 1001 manieren kan vermoorden. Naast de skillkaarten vind je ook nog tal van blueprints waarmee je je wapens op tal van manieren kan upgraden. Wat jou het beste past kan je best zelf even onderzoeken door van alles te testen.
Technische aspecten
Zoals ik hiervoor al vermeld heb speelt dit spel moeiteloos op 60FPS. Wat ik nog niet vermeld heb is dat dat de makers van de filmpjes en de mensen die de muziek gekozen hebben een staande ovatie verdienen. Wat ik als introfilmpje zag, bezorgde me kippenvel en bekijk ik nog steeds als ik het spel opstart. Voor de rest heb ik weinig tot niets te klagen in deze game. Hell-A ziet er prachtig uit met zijn verschillende omgevingen. Van de Villa’s in Bell Air tot een filmstudio of het prachtige strand. Alle settings schreeuwen Los Angeles en voelen echt. Het enige minpuntje dat ik hier wel had, was dat de zombies na een tijd heel veel knip en plakwerk leken en dat deze snel opnieuw verschijnen nadat je ze hebt vermoordt. Je bent bij wijze van spreken nog maar net de hoek om en ze staan er al terug.
Conclusie
Dead Island 2 doet niets revolutionairs. Het is een zombiegame als elk andere game en het verhaal voelt heel B-movie aan. Maar dat is ook hetgeen wat ik verwachtte. Ik kan soms echt genieten van de kortere games met een cringy verhaal en humor. En hoewel sommige mensen gaan klagen dat het spel 30 uur duurt om 100% te vervolledigen, had deze game voor mij echt niet langer hoeven duren. Na Dying Light 2, die gemakkelijk over de 100 uur duurde voor te vervolledigen, voelde deze net iets meer “up my alley”. Het samen spelen met vrienden, de kleurrijke omgeving van Los Angeles en de oh zo slechte grappen zorgen toch voor een lach op ons gezicht. Het spel doet wat het moet doen en iedereen die weet wat een zombiespel is, weet dat het zijn/haar verwachtingen niet te hoog moet leggen. Als de kortere speeltijd je echt stoort is het spel het nog steeds waard om tijdens de sales op te pikken.
