Crash Bandicoot is bijlange niet (meer) zo groot als andere namen in gameland, maar ik gok dat iedereen zijn naam wel kent. Deze maffe oranje verschijning met zijn maffe lach en gekke stoten heeft zijn plaats op moderne consoles ondertussen duidelijk verdient door zijn recentere titels. Denk zo maar aan de remake van CTR en de release van Crash Bandicoot 4, hoewel deze technisch gezien eigenlijk al onder de vorige generatie consoles vallen. Desalniettemin is bewezen dat Crash Bandicoot niet vergeten of genegeerd mag worden. We zullen eens zien of Crash Bandicoot ook kan scoren als multiplayerspel in plaats van platformer of racing game zoals Niels ook al heeft getest in zijn Closed Beta in april.
Crazy gameplay
De game biedt wat hij te bieden heeft en dat is op het eerste zicht niet veel. Bij het opstarten heb je de kans om de tutorials te ondergaan of voor een match online te gaan. De tutorial was verrassend uitgebreid en legt je het nut uit van zowat elke actie die je vanaf dan kan ondernemen. Zo leer je al snel dat je in een 3D-omgeving 4 tegen 4 wedstrijden zal voeren waarin je de gekende Wumpa vruchten zal proberen te bemachtigen. Deze liggen los verspreid op de map, maar er is ook een ruim aanbod aan bekende kisten die je van de sappige appeltjes zullen voorzien. Deze kan je kapot slaan of erop springen om te veroveren tot je ervoor kiest om je voorraad in je bank te dumpen.
Natuurlijk word je gehinderd door je tegenspelers die je, door je op allerlei manieren aan te vallen, van je vruchten en/of je levensbalk beroven. Meer is er in elke match eigenlijk niet te beleven, hoewel er al snel variatie in het spel komt door de verschillende vaardigheden die elk personage kan gebruiken, maar hier komen we nog op terug. We komen met deze game bijna onmiddellijk tot een ‘makkelijk te leren, moeilijk te masteren’-gevoel en dat spreekt me wel aan. Daarnaast had ik al snel het gevoel dat de game een bijna simplistisch uitgangspunt en doel combineert met spanning en teamwork waardoor ik de game wel kan smaken. Tijd dus om er dieper op in te gaan.
We’re all heroes
De teams in Crash Team Rumble bestaan telkens uit 4 personages, maar natuurlijk kies je enkel je eigen personage met alle krachten en aanpassingen die je zelf ter beschikking hebt. Deze 8 heroes zijn onderverdeeld in 3 categorieën die impact hebben op de manier en snelheid dat je je power gauge vol doet lopen. Deze 3 groepen zijn de “Scorers” die hun power gauge het snelste zien vol lopen door wumpa fruits in de bank te deponeren, “Blockers” die vooral gericht zijn op het belemmeren van tegenspelers en “Boosters” die zich specialiseren met power ups en extra’s te activeren op de speelvelden.
Elke hero heeft daarbij zijn eigen persoonlijke stats en moves waardoor gameplay wordt beïnvloed door elke speler zijn keuze en dat je, zelfs wanneer je een team zonder gelijke verdeling tussen de 3 soorten heroes hebt, nog kans hebt op gevarieerde gameplay. Zoals gezegd kan je al deze heroes ook voorzien van eigen aanpassingen en modificaties. Deze zijn niet echt gameplay gericht maar puur esthetisch en dienen om aan je medespelers te tonen welke doelen je al hebt bereikt of hebt vrijgespeeld.
Persoonlijk boeit zoiets me niet echt, maar tegelijk moet ik ook toegeven dat ik wel vaker een speler zie met een gepersonaliseerd personage waarvan ik me afvraag wat ze hebben gedaan om dit te bereiken. Bij elke match krijg je echter wel de kans om te kiezen welke Powermove je zal gebruiken tijdens die match waardoor je opnieuw je eigen gameplay, en dus die van je team, best beïnvloed. Deze powermoves laden trouwens niet onfair snel of traag waardoor je, als je deze niet volledig strategisch doet stijgen of gebruikt, niet tijdig kan gebruiken of er zelfs weinig voordeel aan zal hebben. Een doordachte keuze is daarom aangeraden.
Time for another match
Elke match heeft dus dezelfde opzet en hetzelfde doel. De variatie waar jij en je team voor zorgen door je keuzes zorgen natuurlijk voor een verschil in gameplay en teamwork, maar de map heeft natuurlijk ook zijn eigen impact. Op dit moment zijn er 9 maps speelbaar die elk in de stijl en sfeer van de wereld van Crash Bandicoot vallen. De maps zijn symmetrisch opgemaakt waardoor iedereen even ver van zijn bank en Wumpa fruits is verwijderd. Daarbij vind je op bijna elke map unieke power ups die passen in de sfeer van de omgeving en je dus op geen andere plaats kan vinden.
Deze power ups kan je kopen door tokens in te ruilen die je ook kan vinden op de maps. Het zal je snel opvallen dat sommige power ups makkelijker te kopen zijn dan anderen door hun hoge aankoopwaarde. Gelukkig kan je als team samen tokens investeren in de activatie van duurdere power ups waardoor teamwork opnieuw van belang wordt. Ook vind je in enkele maps hindernissen en moeilijkheden terug zoals afgronden en dergelijke waardoor je, bij een moment van onoplettendheid of een sluwe actie van een tegenspeler, je leven zal verliezen. Gelukkig houdt de game geen score gelinkt aan je levens, maar je verzamelde Wumpa fruits of tokens ben je wel telkens kwijt. Tijdig inwisselen of weglopen is dus zeker een slimme zet.
Conclusie
Crash Team Rumble is een game die er in slaagt om je tegelijk van spanning en ontspanning te voorzien. De game zal je met regelmaat voorzien van spannende matchen en daarmee afleiden van zwaardere en intensievere games. Daarbij is de game heerlijk terug naar de basis van videogames gegaan door variatie te voorzien dankzij kleine maar merkbare verschillen tussen personages en maps. Hierdoor heb je tijdens het spelen continu een ‘nog één match kan wel’-gevoel. De mogelijkheid, of eerder de verplichting, om meer opties, powers en personages vrij te spelen met prestaties, levels of binnenkort met battle passen .is niet mijn persoonlijke voorkeur, maar is te begrijpen. De extra inhoud is nochtans welkom aangezien 8 personages net te weinig is en enkele extra personages voor nog meer variatie zal zorgen tijdens het spelen.
