Als we een maand afsluiten en een nieuwe maand beginnen bekijk ik, samen met mijn collega’s hier bij Gamebrain, de nakende releases. Onderling verdelen we dan de rollen en taken voor de komende weken en gaan we aan de slag met de games. Deze maand maakte ik mijn interesse duidelijk in Chrono Cross: The radical dreamers edition. Niet enkel als RPG-liefhebber, maar ook als fan van PS1 games. Kende ik de game dus al? Nee, toch niet. Het is zo’n game die nooit officieel in Europa is uitgebracht. Hierdoor heb ik hem nooit in mijn bezit gehad. Tot nu dan. Tijd om te ontdekken wat ik heb gemist en hoe ze deze gouden ouwe parel hebben opgeblonken.
Chrono Cross is niet te verwarren met Chrono Trigger. Beide games spelen zich af in dezelfde wereld maar staan, zoals dat meestal is, eigenlijk volledig los van elkaar. Daarbij is Chrono Trigger een game uit 1995 voor de Nintendo SNES terwijl Chrono Cross in 1999 uitkwam voor de PS1 van Sony. Onthou dus samen met mij dat de game een remastered version van een PS1 game is. Dit wilt zeggen dat de lay-out, stijl, vormgeving en mogelijkheden in het juiste kader moeten worden geplaatst en ik vooral zal kijken hoe de game een facelift heeft gekregen. Zoals altijd is trouw zijn aan roots gecombineerd met gepaste extra’s en upgrades voor mij daarom belangrijker dan hedendaagse graphics.
Storytime
We maken uiteraard kennis met onze held. Hoe je hem, en eigenlijk al je nieuwe vrienden, noemt kies je, zoals dat toen gebruikelijk was, volledig zelf maar de standaard naam is ‘Serge’. We leren hem kennen als lid van een klein vissersdorpje waar hij familie en vrienden heeft. Al snel gebeurt er echter iets waardoor Serge in een soort van alternatieve realiteit terecht komt. Blijkbaar is de Serge in je thuisdorp 10 jaar geleden verdronken, en zijn even later ook zijn ouders gestorven, waardoor niemand jou kent. Natuurlijk roept dit enorm veel vragen op en ga je op onderzoek uit. Hierbij ontmoet je al gauw de behendige dief genaamd Kid, als je dit wilt toch, die je wel gelooft en je eerste nieuwe vriend wordt. Al gauw kom je nieuwe vrienden en vijanden tegen waardoor je, zeker in het begin, meer en meer mysteries tegen komt en wilt opklaren. Serge en Kid maken daarbij veel, enorm veel, nieuwe vrienden en overkomen obstakel na obstakel in hun zoektocht naar de waarheid.
Chrono Battle
Wat een eerste opvallendheid was aan deze game, zowel origineel als deze remastered versie, zijn de battles. Er is een heel creatief systeem op poten gezet voor deze game die je initieel als erg chaotisch kan overkomen, maar eigenlijk een wereld van mogelijkheden en strategie bevat. Tijdens je gevechten heb je onderaan elk personage een stamina meter staan. Afhankelijk van hoe vol deze meter is, kan je bepaalde acties ondernemen. Je standaard aanval is daar natuurlijk een mogelijkheid van en deze is onderverdeeld in 3 soorten. Deze zijn een weak, normal en strong attack. Elke vorm van je physical attack vraagt een gedeelte van je stamina om uit te voeren en heeft een zichtbaar percentage van slaagkans staan. Door een zwakkere aanval uit te voeren verhogen de slaagkansen van sterkere aanvallen waardoor je meestal voor een combo met opbouwende intensiteit zal kiezen.
Daarnaast heb je de kans om ‘elements’ te gebruiken. Elements zijn items, magie en speciale aanvallen die je aan elk personage kan toewijzen. Om deze te kunnen gebruiken moet je bepaalde energy levels behalen die je opbouwt door standaard aanvallen uit te voeren. Natuurlijk verdien je meer energy door de sterkere standard attacks uit te voeren, maar is de keuze aan jouw of je genoeg slaagkans hebt voor deze aanvallen. Natuurlijk raak je je energy terug kwijt door je elements te gebruiken en raak je daardoor in een cyclus van standaard aanvallen, energy opbouw en gebruik van element. Maar nu komt er een tactische moeilijkheid naar boven. Je kan elk element slechts 1 keer gebruiken per gevecht. Dit geldt echter niet voor de items. Deze kan je gebruiken voor het aantal dat de persoon in stock heeft.
Als laatste is er ook nog kleurencombinatie te zien in je linkerbovenhoek. Elk van deze kleuren staan voor de elementen van de aanvallen en hebben natuurlijk elk hun tegenpolen. Rood staat bijvoorbeeld voor vuur en blauw voor water. Deze 3 zichtbare kleuren komen overeen met die van de 3 laatste gebruikte aanvallen. Heb je er dus strategisch voor gezorgd dat dit veld volledig eenzelfde kleur heeft, dan versterk je alle aanvallen van die kleur en ben je in staat een summon uit te voeren die bij die kleur hoort. Ik denk dat het wel duidelijk wordt hoe gevarieerd en strategisch uitgebreid dit spel kan en zal zijn. Natuurlijk merk je dit het minste tijdens je random encounters en verkenningstochten, maar eens zo hard tijdens je boss battles.
De vijl der liefde
Als je een oudere game onder handen neemt kan je nog steeds alle kanten op gaan. Wat ik, zoals eerder gezegd, belangrijk vind is erkenning en respect voor het origineel product. De meeste onder ons herinneren zich de PS1 nog wel. Er was een enorm verschil in kwaliteit tussen gameplay en cutscenes, had zelden voice acting en, hoewel er niet meer werd gesproken over het aantal bits op je scherm, werd er nog vaak teruggevallen op basisvormen en samenstellingen. Zeker bij de oudste PS1 games had je mensen met vierkante armen en koppen zoals in FF7, waren wielen en uitlaten niet bepaald rond te noemen zoals in CTR en laten we maar zwijgen over Lara Croft haar driehoekige… Euhm… Vormen. Chrono Cross kwam echter al wat later uit en al deze basisvormen werden hoe langer hoe meer bijgevijld zodat een hoofd er ook effectief uitzag als een hoofd, planten en bomen wat vloeiender bewogen op de voor- en achtergrond en er meer mogelijkheden waren met details en animaties. Kortom, Chrono Cross zag er toen zeker niet slecht uit, maar was nog steeds gebonden aan de beperkingen van die tijd. Ik ben blij om te melden dat er nu is gekozen om de vijl der liefde verder te hanteren om alles nog meer in model te krijgen en ons van een gladder en meer egaal spel te voorzien zonder een gevoel van nostalgie af te nemen. Ook de audio is hier intens bij onder de loep genomen. Muziek maken is een kunst en de juiste muziek op de juiste plaats al zeker. Er is daarom gekozen om de originele componist terug in te schakelen om de soundtrack opnieuw te maken. Dit is eveneens geslaagd tot in detail. Chrono Cross is echt de remastered versie die mag dienen als voorbeeld voor toekomstige games. Zelfs zonder de game ooit te hebben gespeeld word ik meegesleurd in een PS1 vibe zonder te moeten bemerken dat graphics of audio verwaarloosd zijn of slechts matig zijn bewerkt. Chrono Cross is en blijft een PS1 game hoewel ik hem met trots en genot opstart en speel op mijn current gen console.
Natuurlijk is deze heruitgave niet gewoon een copy-paste met een visuele upgrade. Zoals wel vaker is er gekozen om ons van extra spelmogelijkheden te voorzien. De meest opvallende, en ondertussen bekendste, aanpassing in remastered RPG’s zijn weer aanwezig. Zo schakel je op eender welk moment random encounters uit, wat eigenlijk alle battles zijn buiten boss battles, schakel je hulp tijdens je gevechten in of schakel je zelfs een auto battle functie in. Los daarvan, maar natuurlijk ook in de battles te gebruiken, is de mogelijkheid om het spel op een hoger tempo te laten draaien of juist te vertragen. Het ene is erg handig om die lange afstanden te overbruggen terwijl ik moet toegeven dat het ander een groot gemak en genot is voor enkele mini-games die deze titel je voorschotelt. Al deze functies schakel je natuurlijk aan of uit wanneer je zelf wilt. Zo heb ik noch een gevecht op auto battle gespeeld uit respect voor de gevarieerde strategische mogelijkheden, noch de battle assistence ingeschakeld als uitdaging voor mezelf. Natuurlijk maakt hier iedereen zijn eigen keuzes in.
Radical Dreamers
Oplettende lezers zullen hebben opgemerkt dat ik tot nu toe wel sprak over Chrono Cross maar niet over de ‘Radical Dreamers’ die in de titel verwerkt zijn. Wel, Radical Dreamers is een aparte game die is inbegrepen in deze remastered versie. Bij het opstarten van het spel kies je met andere woorden of je Chrono Cross of Radical Dreamers speelt. Het één is, ondertussen hopelijk duidelijk, een RPG, het ander een text adventure game die een groep boeven volgt. Deze beginnen hun avontuur met het beroven van een landhuis, maar dit loopt niet zoals verwacht. Op je scherm zie je het verhaal passeren waarin je op regelmatige basis de volgende actie of reactie kan selecteren. Welke kant je opgaat, hoe je met ontmoetingen of vallen omgaat en hoe je het er in het algemeen vanaf brengt hangt vanaf het begin tot het einde volledig van jou af. Dit lijkt misschien op een onlogische toevoeging aan de game, maar in de realiteit speel je hiermee een spel dat achtergrondinformatie voorziet over allerlei aspecten van Chrono Cross. Wat, hoe, wie en waarom ontdek je natuurlijk best zelf. Leuke side-note, Radical Dreamers kwam oorspronkelijk uit voor de Super NES maar enkel in Japan. Dit is dus de eerste keer dat hij, officieel althans, speelbaar is in het Engels.
Conclusie
Chrono Cross is zo’n game waar Europa niet klaar voor was rond de eeuwwisseling. Of dat beweren de ontwikkelaars en uitgevers in het oosten alvast. Nu de game een officiële Europese versie heeft zullen RPG fans echter merken dat ze hem doodgraag 20 jaar geleden hadden gespeeld. De game heeft heel voorzichtig en duidelijk respectvol zijn elementen bijgewerkt om een retro game zo hedendaags mogelijk te doen aanvullen. Chrono Cross biedt je een gevarieerd, verrassend veelzijdig en gevarieerd spel aan dat een torenhoge replaywaarde heeft door zijn meerdere eindes en mogelijke teamcombinaties. De toevoeging van Radical Dreamers is leuk, hoewel niet helemaal mijn favoriete meerwaarde, maar biedt een aangename extra inkijk in de wereld van Chrono Cross.