Blog: D4RK Ink Ang3l’s leven als gamer deel 2: Rode wijn, rake kogels en recreatieve party’s

Rise of Iron, de langverwachte dlc van Destiny is een feit. Ik schenk mezelf een glas rode wijn uit en ben verblijd wanneer ik na een lange dag op mijn bed kan neerploffen. Mijn Xbox One begint zalig maar stil te spinnen bij het opstarten. Na de zoveelste update kan ik er eindelijk aan beginnen, vooral de nieuwe raid wekt mijn nieuwsgierigheid op. Maar de opstart hiervan zal nog een eindje duren…Blijkbaar moet je light level 370 zijn en ik zit nog maar op 320… Dat ik zo’n hoog punt zou moeten bereiken had ik niet verwacht, ik besef dat ik nog een eindje zal moeten grinden en het ontmoedigd mij een beetje. Maar ik begin bij de nieuwe quest lijn en join een party, gelukkig zijn er veel friends die mij een handje willen helpen. Die fucking headset blijkt dan plots ook niet meer te werken, gelukkig heeft mijn man er nog eentje. Nu maar hopen dat ik geluk heb met mijn loot en vlug kan oplevelen. Al vraag ik me af hoe ik dit in godsnaam zal bolwerken, zoveel tijd kan ik hier nu ook niet insteken…

Maar de party doet me mijn zorgen vlug vergeten. Mensen joinen en leaven maar mijn vaste kliek friends zijn fantastisch! Zij loodsen mij overal door. We all can work but together we win! We lachen en zeveren heel wat af en sarcasme wordt niet geschuwd. Door hen besef ik dat mij druk maken geen zin heeft en dat we er samen wel komen. Echte vechters die friends van mij! Ik heb heel veel respect voor hen, het zijn dan ook allesbehalve noobs, de meesten zijn echt pro gamers. Gelukkig maar. Meestal ben ik ook de enige vrouw. In acht jaar tijd heb ik welgeteld twee meisjes gekend waarmee ik kon gamen. Meisjes die gamen blijken even zeldzaam te zijn als een pinguin die naar Afrika trekt. Maar het stoort me zeker niet, toen ik jonger was ging ik wekelijks gaan skaten en soms gaan surfen en toen had ik ook alleen maar vrienden en (bijna) geen vriendinnen. Jongens zijn leuker, no nonsens en straight to the point.

De nacht valt en met hier en daar een noodzakelijke pauze ertussen ben ik intussen opgeleveld tot 332 light level. Dit wordt een werk van lange adem… Daarbij komt ook nog dat Bioshock The Collection en Forza Horizon 3 net uit zijn. En god wat hebben die prachtige artwork! De ideeën en gedachten voor tekeningen, reviews en teksten, borrelen in mijn hoofd. Hoe donkerder het wordt hoe creatiever ik lijk te worden. Maar ik wordt ook moe en de fles wijn is intussen half leeg. Gelukkig ben ik geen alcoholist want ik hoor het jullie al denken… nog niet… (grapje). Ik verhuis in mijn grandioze futuristische wereld naar Orbit en keuvel nog wat in de party. Dan worden mijn oogleden zwaar en val ik in slaap met jawel, de headset half op mijn hoofd. Jaja lach maar… :p maar morgen is er weer een dag en binnenkort verslaan we die raid like a boss! Het leven van een gamer… Shout out to the real ones!