Ooit ging ik, met lichte tegenzin, de allereerste Avatar film bekijken in de cinema om uiteindelijk best aangenaam verrast te zijn. Toen ik de eerste beelden zag van Avatar: Frontiers of Pandora was ik zéér benieuwd. Kan de game me net zo aangenaam verrassen als de eerste film? Laten we er maar snel invliegen! Ikran ready?
Machtig mooi
Normaal zou ik een review nooit starten met het grafische aspect van een game. Het is zeker niet het belangrijkste en je wil natuurlijk eerst weten waarover een game juist gaat. Echter, in het geval van deze Avatar: FoP kan ik gewoon niet anders. Er zijn de voorbije jaren heel wat grafische pareltjes de revue gepasseerd, maar Pandora, de jungle in deze game, is zonder twijfel de mooiste die ik ooit al gezien heb. Het mooie is dat die jungle nooit hetzelfde is. ´’s Nachts wordt het fantastische groene landschap omgetoverd in een lichtspektakel met neon planten, lichtgevende vlinders en zo veel meer. Overdag schijnt de zon superrealistisch tussen de bomen en komen de diverse planten, bomen en dieren in Pandora weer helemaal anders tot zijn recht. Gooi er nog wat regen en wind tegenaan en je zal zelf merken dat je de game meermaals pauzeert om in de fotomodus te duiken en een reeks screenshots te nemen.
Heel af en toe lijkt al de grafische pracht en praal net een tikkeltje te veel en kent de game enkele FPS-drops en stutters, meestal wanneer je een basiskamp nadert. Beetje jammer maar nooit game-brekend, maar het zou mooi zijn als dit in een toekomstige patch nog kan verholpen worden.
RDA
Het verhaal in deze game begint kort en bondig. Je werd ooit samen met andere Na´vi ontvoerd en opgesloten in een RDA facility. Hier word je “opgevoed” tot soldaat om Pandora te veroveren voor de mens. In het RDA kamp worden de Na´vi zo gebrainwasht dat sommigen hun afkomst compleet vergeten zijn en heilig geloven in de goedheid van de mens…nooit doen dus!
De game begint dan ook met een stevige discussie waarna je zal proberen te ontsnappen. Of het bewust gedaan is, om je eerste stappen in de jungle helemaal extatisch te maken, weet ik niet, maar veelbelovend is deze start niet. Wat moet lijken op een spannende stealth missie op zoek naar vrijheid komt nooit verder dan een saaie tutorial. Ook de binnenomgeving staat grafisch mijlenver af van de pracht en praal die je buiten te wachten staat…dus ja, misschien was het toch wel een beetje de bedoeling.
Far Cry 0,5
Voor de release van de game werden er op het internet heel wat vergelijkingen gemaakt met Far Cry. Nu de game uit is, begrijp ik van waar deze vergelijking komt. Je verovert vijandelijke basissen, je moet op zoek naar voedsel door planten te plukken en dieren te doden, je upgrade je wapenarsenaal, je voert tal van hoofd- en zijmissies uit en er is die grote open spelwereld. Toch vind ik dit geen rechtstreekse kopie. In Far Cry kan je all-out gunblazing gaan om een kamp te veroveren. Doe je dit in Avatar, dan ben je, voor je het goed en wel beseft, niet meer onder de levenden. De AI in deze game is zo agressief en vooral de mechs (eigenlijk een mens in een robotpak) leggen je zo, met enkele rake schoten, om. Hierdoor moet je dus veel stealthier zijn dan bij Far Cry, waar het toch heel vaak luid en over the top is.
Doordat de wereld van Pandora zo mooi is, ga je net zoals de Na´vi geleidelijk aan ook bijna echt geven om die fauna en flora. Gebieden die door de mens zijn aangetast zijn grauw, kleurloos, giftig en alle leven sterft er. Zo zal je geregeld een dier zien die letterlijk zijn laatste adem uitblaast in deze giftige gebieden. Dit alles voelt zo onrechtvaardig en respectloos dat het veel meer met je doet dan in Far Cry als je een kamp verovert hebt en installaties die impact hebben op de natuur uitschakelt. Planten en dieren kunnen weer leven in deze eerder bezette gebieden en de wereld zien herademen in Pandora is werkelijk fantastisch.
Weinig connectie
Daar waar de game er, bijna op magische wijze, in slaat om je verbonden te voelen met Pandora zo weinig lukt het om connectie te voelen met de andere Na´vi. Misschien komt het ook wel een beetje omdat ze allemaal wat op elkaar lijken. De verschillende personages dragen echter te weinig identiteit en verhaal met zich mee. De stemmen, zeker de Na´vi accenten, mogen dan wel best overtuigend zijn, maar ze zijn niet verschillend genoeg om echt iets bij te dragen. Maar zoals ik zei, is die connectie er dus gelukkig wel met Pandora.
Gameplay
Avatar:FoP´s gameplay is een beetje de beproefde Ubisoft-formule in een wel heel erg mooi jasje. Toch heeft deze game voldoende eigenheid om fris aan te voelen. Zo zijn er enkele leuke elementen aan het jagen toegevoegd. Knal je een dier omver met je shotgun dan zal er geen bruikbaar vlees meer overschieten om te koken in een basiskamp. Voor intact vlees moet je, net zoals als in Horizon Forbidden West, de dieren raken op hun zwakke plekken. Ook fruit en eetbare planten moet je echt fysiek los trekken van de boom of struik waar deze aan groeit. Dat je dode dieren dankt voor het vlees dat ze nalaten zorgt ook weer met die diepere connectie met de mooie fauna en flora van Pandora.
Na een tijdje ga je op zoek naar je eigen Ikran. Dit is een dino-vogel die het doorkruisen van Pandora vergemakkelijkt. Ook vanuit de lucht biedt Pandora heel wat moois. Je moet eerst het vertrouwen winnen van je Ikran voordat je er op kan vliegen. De missie die je brengt naar je Ikran is wondermooi en zorgt opnieuw voor een verbinding met de natuur.
Upgrades
Zoals past bij heel veel van de hedendaagse games valt er weer heel wat vrij te spelen en te upgraden. Je wapenarsenaal is beperkt, maar kan wel steeds beter worden. Ook je skillset kan je op 6 verschillende vaardigheden uitbouwen. De start van de game is best pittig en dan ben je al sneller geneigd, tegenover veel andere sandbox games, om zijmissies te spelen op zoek naar skillpoints. Het vervelende aan al dit upgraden is dat je vaak onnodig moet grinden, maar ook dat voelt in deze game reuze mee.
Je wapenarsenaal bestaat uit een reeks van bogen, logisch bij de Na´vi, maar ook met al het menselijke wapentuig kan je uit de voeten. Maar toch gebruikte ik meer een boog vermits ik veel stealthier te werk ging dan pak weg in Far Cry. Ga je een vijandelijke basis aanvallen dan kook je best nog snel een gerechtje in het basiskamp. Hierdoor ben je sterker gedurende een korte periode wat zeker van pas komt tegenover de stevige AI.
Na´vi senses
Avatar: FoP kan je op twee manieren spelen. Je kan er voor kiezen dat de game missiemarkers toont om je in de goede richting te leiden of helemaal zonder hulp. Dit laatste lijkt me, door de dichtbegroeide jungle, bijna onbegonnen werk.
Je beschikt gelukkig wel over zogehete Na´vi senses. Activeer je deze dan krijg je een speciaal zicht waarbij belangrijke, nuttige en bruikbare zaken oplichten. Zelfs met hulp heb je deze vaardigheid meer dan nodig. Wie echt voor een uitdaging gaat en wil verdwalen in het mooie Pandora kan alle hulp die de game je geeft ook gewoon uitschakelen.
Conclusie
Avatar: Frontiers of Pandora is een game die je al enkel vanwege zijn graphics zeker en vast ooit moet spelen. Nu zijn graphics nooit het belangrijkste aan een game, maar in dit geval zorgt het voor een geslaagde connectie met de natuur van Pandora die door de RDA verwoest wordt. Je voelt het onrecht, die de mens alweer veroorzaakt, heel goed aan omdat je hierdoor de mooie jungle dor, verwoest en giftig ziet worden met alle gevolgen voor dieren en planten. Ook qua gameplay doet deze game eigenlijk heel weinig verkeerd. De controls zijn vloeiend en de AI is zeer uitdagend te noemen. Hierdoor zal je sneller geneigd zijn om een zijmissie te spelen op zoek naar de nodige skillpoints om je vaardigheden uit te breiden. Helaas kan de game, de connectie die je met de natuur ontwikkelt, niet doortrekken naar de personages. Ze worden te weinig betrokken bij het verhaal en dat is een gemiste kans. Een uitgediepte focus op een handjevol Na´vi zou de game nog net dat tikkeltje hoger kunnen tillen.
Avatar:FoP had sinds de eerste trailers en beelden mijn aandacht en heeft die weten vast te houden tijdens het spelen van deze game. Er zijn heel wat vergelijkingen te maken met andere Ubisoft-titels maar toch heeft de game voldoende eigenheid en identiteit om me met plezier te doen terugkeren naar Pandora. Dit hoef je trouwens niet enkel in je eentje te doen. Je kan Pandora ook in co-op ontdekken. Met Avatar:FoP heeft 2023 op de valreep nog een hele mooie verrassing in petto. Mocht deze voor jou onder de kerstboom liggen ga je weldra een hele leuk tijd beleven.
