Anno 1800: Seat of Power DLC

Anno 1800: Seat of Power DLC
Anno 1800: Seat of Power DLC
Release Datum:Genre:, Platform:Ontwikkelaar:Uitgever:Getest op:

Ik ben u een verklaring schuldig. Alvorens ik u vertel over “Seat of Power”, het eerste deel van de tweede seizoenspas van Anno 1800, wil ik u in retrospectief nog even iets vertellen over “The Passage”, het laatste gedeelte van de eerste seizoenspas. Waarom u nu pas iets zal lezen over deze uitbreiding zal u snel duidelijk te worden. Iedereen zijn bontjas aan? Dan vertrekken we!

Frostpunk avant la lettre

“The passage” is zoals gezegd zijnde de laatste uitbreiding van de vorige seizoenspas. Met alweer een nieuw gebied om te exploreren, te bezetten en te bevolken. Vond ik drie gebieden al te veel om te jongleren en werd mijn geduld danig op de proef gesteld om uit te vissen waar mijn bevolking zich nu weer druk in aan het maken was, dan kom je in “The Arctic” ook nog eens met de elementen in aanraking en zul je (zoals in Frostpunk) meer uit je mars moeten halen om te overleven. Natuurlijk is het een moeilijk bevaarbare kaart en natuurlijk zijn die snertbewoners extra gepikeerd om optimaal te functioneren als ze het koud hebben. Daarom zul je op bepaalde plekken warmtebronnen moeten maken, die op hun beurt weer de voorraad hout erdoor zullen jagen. Het deed een beetje aan Anno 2070 denken, waar je ervoor moest zorgen dat iedereen zuurstof had en je je moest beschermen tegen meteorieten.

Het verhaaltje achter deze uitbreiding dan. Je gaat op zoek naar een verloren gewaande pool expeditie, waarvoor je een luchtschip nodig hebt. Zo een luchtschip werkt op dezelfde manier als een gewone, maar dan over land. De frustratie schuilt hem er in dat als je uiteindelijk de olijke bende hebt gevonden, je luchtschip vol schatten zit… Die je niet kunt droppen. Enfin, je kunt die enkel in zee storten en vervolgens dan terug over land gaan om je missie te volbrengen. Het is enigszins een welkome afleiding van hetgeen je moet doen: je beschaving opbouwen en op peil zien te houden.

Paleizen bouwen

Goed! “Seat of Power” dan. In dit eerste deel van de tweede seizoenspas (de twee andere delen komen later dit jaar uit trouwens) kunnen we een heus paleis bouwen! En, zoals met elk ander aspect van het spel dat je vrijspeelt, moet je algauw beginnen te kijken waar je dit nieuwe gebouw zult plaatsen. Natuurlijk probeer ik mijn industrie en mijn feitelijke stad uit elkaar te houden, maar op bepaalde krappe eilandjes lukt dat vrij moeilijk. En dit initiële paleis komt ook vrij laat in de “end game” (als je de laatste tier “investors” hebt unlocked) dus dan mag je extra hard je best doen om plaats te maken voor dit grootse bakbeest. De verschillende afdelingen van dit paleis doen hard hun best om een invloed te zijn op burgers, hun productie en nog zoveel meer.

Dit paleis draagt echter wel een hoge kost met zich mee. Naast de benodigde laatste tier komen er ook nog eens de (hoge) kosten bij. Maar liefst 1 miljoen moet je neertellen, naast de grondstoffen die je uiteraard niet zomaar voor het oprapen hebt. Echter, eens je het hoofdgebouw hebt neergepoot zijn de vleugels een stuk goedkoper. Welke je op hun beurt weer kunt opvrolijken met tierelantijntjes en die dan de verschillende aspecten van het dagelijkse leven van je bevolking een boost kunnen geven.

Conclusie

Ik ga in herhaling vallen. Dit is nog steeds een goed spel. Ik hou er van om veel van mijn kostbare uren in dit spel te steken. Maar dat is tevens ook het minpuntje voor mij. Het jongleren van de verschillende gebieden en de producten die mijn fragiele samenleving in stand moeten houden. De AI van mijn tegen/medestanders die weer een zoveelste lading, van het ene gebied naar het andere, naar de bodem van de oceaan schieten. Als ik dat al heb gezien, terwijl ik mijn 6de eiland probeer te koloniseren zonder dat deze begint te revolteren alvorens ik nog maar een voet op hun eiland heb gezet.

De huidige en toekomstige DLC focussen op de tijd die na deze frustraties komen. Als je met gemak een positieve balans kunt voorleggen in plaats van een negatieve. Verschillende keren ben ik failliet gegaan of heb ik weer eens in de clinch gelegen met een verkeerde alliantie keuze en kon ik weer van vooraf aan opnieuw beginnen. Waardoor ik wel weer iets nieuws leerde over het spel en hoe het te spelen en te doorgronden.

Ik beschouw dit al even niet meer als elk een aparte review voor de afzonderlijke DLC’s. Dit is een “work in progress”. Om de zoveel maanden is het een kleine uitnodiging om eventjes weg te vluchten. In de hoop dat je deze keer weer een tijdje langer vol houdt en weer een eindje verder geraakt. Stapje. Voor stapje.

Mandasperger is een eigenwijze levensgenieter die maar al te graag zijn mening laat weergalmen over het wereldwijde web. Gamen is een passie, net zoals schrijven. Een goed boek kan er ook altijd in, maar nogmaals, laat er passie zijn!

Laat een reactie achter

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Lost Password