Wie al eens gehoord heeft van Team Ninja, weet dat de ontwikkelaar erom bekend staat onvergefelijk en extreem moeilijke games te maken. Denk hierbij maar aan Ninja Gaiden en Nioh, en bij de meeste mensen gaan de haren al terug rechtop staan. Na het spelen van gelijkaardige soulsgames begon ik toch redelijk overtuigd van mijn skills ook aan de nieuwste game van Team Ninja, Wo Long: Fallen Dynasty. Ik moet er natuurlijk geen tekening meer bij maken dat het testen van dit spel toch niet van een leien dakje ging en dat ik meermaals heb overwogen gewoon op te geven. Gelukkig heb ik dat niet gedaan en kan je hieronder lezen wat mijn verdere ervaring was in het oude China.
Niet je alledaagse ontspanningsgame
Team Ninja laat ons in Wo Long: Fallen Dynasty terugkeren naar China in het jaar 184. Het einde van de Han dynastie verdeelde het land indertijd nog in drie verschillende gebieden. Het land staat op de rand van afgrond en wordt overspoeld door demonen die tegelijkertijd met de Gele Tulbandenopstand het land teisteren. Het is dus aan jou, een onbekende soldaat, die je heel uitgebreid kunt samen stellen, om de zaken wat recht te zetten en China van de ondergang te redden. Team Ninja mixt hierbij historische gebeurtenissen en personages samen met magische elementen. Haal hier nog eens een heel resem aan mythologische wezens bij en je komt al snel te weten dat dit doel niet makkelijk te bereiken valt. Zeker wanneer je na de intro al gelijk een boss-battle krijgt die perfecte skills verwacht om te verslaan. Na 67(!) keer het onderspit te delven, 3 frustrerende ragequits en 25 “luchtjes” te gaan scheppen kwam ik uiteindelijk als winnaar uit de hoek en kon ik mijn verhaal vervolgen. Om 5 minuten later te sterven door een welgemikt schot van een simpele boogschutter.
Vecht, sterf, herhaal
Voor wie het dus nog niet doorhad, heeft Wo Long heel veel van zijn mosterd gehaald bij Fromsoft en zijn Souls serie. Denk hierbij maar aan wanneer je sterft dat je alle “souls”, of “Qi” die je nodig hebt om je personage te laten stijgen in level verliest. En elke keer dat je uitrust op een safe point, alle vijanden terug keren. Team Ninja heeft wel heel veel van zijn eigen elementen toegevoegd om zich te onderscheiden van al de rest. Zo krijg je om de zoveel levels ook punten om te investeren in magie die je zowel offensief als defensief kan gebruiken. Ook de gebruikelijke staminabalk is veranderd door een “spirit gauge” die toch aanmoedigt om steeds weer in de aanval te gaan. Deze spirit gauge zorgt er voor dat elke aanval die je toedient, je vijand meer open komt te staan voor een Fatal Blow die een groot stuk van zijn leven afhaalt. Je mag echter niet vergeten dat alles wat jij kan, je vijanden ook kunnen. Dus wanneer jij teveel geraakt wordt, kan je ook een Fatal Blow verwachten. Het meest onderscheidende aspect in de combat is de parry of deflect. Deze beweging doe je wanneer je op de juiste moment verdedigd. Dit zorgt ervoor dat je vijand even zijn “stance” verliest en je grote hoeveelheden van zijn levensbalk kunt weghakken. Zeker bij de eindbazen van elk level kan dit het tij doen keren.
Het moraal van het verhaal
Hoe moeilijk een vijand in Wo Long is hangt niet alleen af van je eigen skills, maar ook van het moraallevel. Elke vijand heeft een cijfer boven zich hangen. Dit is het level van zijn verhaal. Sterf je door een bepaalde vijand, stijgt zijn moraal en zakt dat van jou. Elke keer dat je geraakt wordt zakt jouw moraal ook, dus is het belangrijk om de deflect move snel onder de knie te krijgen. Gelukkig kan je het moraal van je vijanden ook laten zakken door voor zijn ogen een andere vijand neer te halen, speciale ninjamoves te doen en fatal blows uit te voeren. Al deze aanvallen zorgen er dan ook weer voor dat jouw moraal weer stijgt. Doorheen de levels kan je ook vlaggen planten die je minimum moraal verhogen waardoor je niet elke keer weer naar nul wordt gebracht. Dit alles zorgt ervoor dat je in elk level geneigd bent om elk hoekje te gaan onderzoeken op zoek naar vijanden en vlaggenmasten om je moraal zo hoog mogelijk te krijgen vooraleer je aan een baas begint.
Sterven is leuker met twee
Wie uiteindelijk, net zoals mij, toch voorbij die eerste baas is geraakt kan daarna de rest van het spel verkennen met een partner. Net zoals in de andere soulslike heb je dus de kans om samen met een andere speler het spel te verkennen. Mits je het juiste item hebt om deze op te roepen natuurlijk. Het enige verschil met dit spel is, wanneer je bondgenoot verslagen is kan je hem nog altijd redden waardoor hij terug meedoet, in plaats van terug gestuurd te worden naar zijn eigen wereld. Beschik je niet over een item om een andere speler te laten joinen kan je nog altijd een NPC oproepen die jou kan helpen. Deze feature is uitermate handig, aangezien je met twee toch altijd net iets gemakkelijker iets aankan en de ene voor afleiding kan zorgen terwijl de andere zich even terugtrekt.
Technische aspecten
Ik heb ondertussen al veel verteld over het battlesysteem en daar valt heel weinig over te klagen. Naarmate je het spel wat begint te kennen, is het eigenlijk een perfecte mix van skill, risico’s nemen en moeilijkheid. Vanwege een breed aanbod aan wapens, martial arts en magie heb je de mogelijkheid te experimenteren wat jou het beste ligt. Samen met de vlotte combat zorgt dit al voor een ijzersterk pluspunt. Op vlak van verhaal, world building en lore hebben ze jammer genoeg toch wat steken laten vallen. Alles loopt zo snel dat ik persoonlijk weinig tot geen kans had de personages te leren kennen. Waarom moet ik hem vermoorden? Wie heb ik net gered? Waarom volg je mij? Allemaal vragen die ik mezelf stelde terwijl ik voor de zoveelste keer weer eens twee seconden afgeleid was. Het feit dat bijna alle namen nog eens op elkaar lijken helpt niet echt mee aan dit probleem. Naast de personages voelde het spel ook niet aan als een groot avontuur vanwege de losse levels die je via een kaartsysteem kunt aanduiden. Via deze kaart kan je dan levels opnieuw spelen of naar het volgende veldslag gaan. Dit neemt het open wereld gevoel van de originele soulsgames weg en dat is best wel jammer. Ook op grafisch vlak heb ik het gevoel dat ze niet het onderste uit de kan hebben gehaald, hoewel ik ergens denk dat dit speciaal was gedaan. Het verhaal ziet en voelt wel degelijk als iets oud Chinees. Ik weet niet hoe ik dit moet uitleggen, maar de mensen die het spelen gaan weten over wat ik het heb.
Conclusie
Team Ninja levert met Wo Long weer af waar ze meester in zijn. Namelijk een onvergefelijk game die veel trial en error vergt. Qua verhaal voelt het hier en daar een beetje ondermaats, net als de graphics. Hoewel ik denk dat, zoals ik eerder al zei, dat het er misschien expres voor is gedaan. Maar wat dit spel echt maakt, is de combat. Een perfecte combinatie van spanning en voldoening. De perfecte parry kunnen geven om daarna flink wat damage te kunnen doen voelt om de één of andere reden heel bevredigend aan en dit is de reden waarom ik eigenlijk nog een goeie score ga geven. Niet dat ik het spel aanraad aan Jan en alleman, want dit is zeker niet voor iedereen weg gelegd. Maar voor wie net zoals mij fan is van de souls serie, kan dit wel bekoren.
