Er bestaan naar mijn mening te weinig goede co-op games. Nu, om die stelling kracht bij te zetten moet ik misschien eerst verklaren wat voor mij onder de definitie van een co-op game valt. Een co- op game is een spel waar je enkel bij kan winnen door samen te spelen en elkaar verder te helpen. Een shooter of game waarin je als team een uitdaging aangaat of een verhaal doorkruist waar iedereen grotendeels zichzelf beschermd is voor mij geen echte co-op game. Dus wat is dan wel een goede co-op? We Were Here bijvoorbeeld. Op elkaar aangewezen zijn, onmogelijk uit te spelen in je eentje en gewoon echt samenwerken en puzzelen. Heb ik dus veel ervaring met We Were Here? Veel te weinig jammer genoeg. Maar wat is dit dan? Uit het niets een nieuwe We Were Here game genaamd ‘The FriendShip’? Ik neem voor deze game graag Niels onder de arm en sleur hem mee op de boottocht van ons leven.
What Ship never sinks?
A Friendship. Een wat bekende woordspeling/raadsel die je misschien eens in een serie of film hebt gezien. Ergens tijdens een brainstormsessie kwam iemand ongetwijfeld met het idee om van deze woordspeling een stand alone ‘We Were Here’-spel te maken. We leggen de focus deze keer minder op het verhaal maar eerder opWat een aangename speel- en puzzelervaring. Samen met je medespeler betreed je een soort verlaten pretpark waar je doorheen zal reizen en 3 uitdagingen zal moeten ondergaan. Deze uitdagingen zullen bewijzen hoe goede vrienden jullie zijn, aangezien jullie elkaar constant zullen moeten ondersteunen, duidelijk moeten communiceren, compromis moeten sluiten en vertrouwen moeten tonen in elkaar om de uitdagingen te overwinnen. Na elke uitdaging, die je telkens kan afronden met een bronzen, zilveren of gouden eindresultaat, wordt er een toevoeging aan je bootje, je vervoersmiddel doorheen het park, toegevoegd waarmee je naar de volgende uitdaging drijft. Nogmaals, veel verhaal is er niet aan, maar de game legt al zijn eieren in het mandje van sfeer en puzzelplezier en slaagt hier uitbundig in.
Figure it out
Er zijn hints te raadplegen tijdens het spel, hoewel deze erg beperkt zijn, maar deze heb je in het algemeen niet echt nodig. Het spel is erg makkelijk en vooral heel soepel en correct te besturen, en is daarbij best basic te noemen. Je kan wandelen, hurken, lopen, springen, je walkie-talkie gebruiken en een fakkel aansteken en voor je houden. That’s it. Het is dit beperkt aanbod, wat doorgaans perfect is wat je nodig hebt doorheen het spel, dat helpt om de focus te houden op de puzzels tijdens je uitdagingen. Initieel vroeg ik aan Niels, vlak voor de eerste uitdaging en het uitdokteren van de controles en de verwachtingen van het spel, of ik de fakkel zou kunnen gebruiken om ijs te smelten of een touw door te branden en zo doorgangen te creëren. Neen dus, en gelukkig maar, want dat heeft de game duidelijk niet nodig gehad. Wat de game wel aanbied, en eigenlijk voor het grote genot, plezier en voldoening zorgde, waren de ‘Aha, ik heb het door’-momenten. Niels en ik hebben alle puzzels bestudeerd en geprobeerd zonder ook maar een enkele maal tussen de hints te spieken. Hierdoor hebben we elke uitdaging ook minstens 2 keer moeten doen om ons inzicht, en dus onze scores, te verhogen. We zijn bij elke uitdaging dan ook nog verrast door de creativiteit en uitdagende complexiteit van de game. Situatieomschrijvingen, symbolen verwoorden, puzzels die elkaar beïnvloeden, scores die op creatieve manieren worden berekend,… we zijn het allemaal tegengekomen en hebben het allemaal gedaan.
Tijdens het spelen viel het lofzang wel regelmatig langs beide kanten terwijl we toegaven hoe knap, correct, compleet en vindingrijk het totaalplaatje in elkaar zat. Een enkel voorbeeld dat ik wil prijs geven is het gebruik van de tickets na het vervolledigen van je uitdaging. Afhankelijk van je score krijg je een bronzen, zilveren of gouden ticket dat je aan je schip kan inruilen voor een toevoeging aan dit schip in bijpassende kwaliteit. Deze tickets kan je alleen valideren op de correcte plaatsen. Een bronzen ticket kan je met andere woorden niet gebruiken in het slot voor de zilveren tickets. Het spel zal je hier niet uitgebreid of met veel toeters en bellen op wijzen, maar het gebrek aan vooruitgang zal je doen opvallen dat je iets verkeerd hebt gedaan. Kleine details dus die je zullen opvallen tijdens het spelen en je doorheen het spel telkens een gevoel zal geven van een correct ingesteld spel in handen te hebben.
Conclusie
De game duurt niet gek lang, een deftige 2 uren maar, en smaakt uitgebreid naar meer. Dat de ontwikkelaars een kortere game voor ogen hadden die nieuwelingen kan warm maken voor dit genre is overduidelijk, maar ook een enorm succes te noemen. Deze game komt dan wel uit het niets opdagen op de markt, maar doet absoluut niet onder in kwaliteit, creativiteit of speelplezier. Daarbij ondersteunt de game crossplay volledig en legt je zelfs uit hoe je dit hoort te doen als je met vrienden wilt spelen. Daarbij is de game momenteel gratis te spelen waardoor dit spel letterlijk alle troeven in handen heeft die je maar kan bedenken.
Niels en ik gaven al in het begin van onze gamesessie aan dat we beide geen ervaring hadden met ‘We Were Here’-games, maar tegen het einde van het spel beloofden we dat we onze scores samen nog gingen verbeteren en zochten we ineens even op wat vorige games uit de reeks ondertussen nog kosten. Het kan goed zijn dat Niels en ik elkaar nog veel gaan horen via een bepaalde Walkie-Talkie in de komende weken.
