Ik moet eerlijk bekennen, deze titel kwam voor mij totaal onverwachts binnen. Maar zodra ik zag dat de stijl mij enorm deed denken aan de Danganronpa reeks (en een snelle Google search ook bevestigde dat dit door dezelfde mensen gemaakt werd) kon ik mijn geluk niet op. Ik heb nu eenmaal een zwak voor dit soort games, en vooral het detective-noir genre. Weet het mysterie in deze game mij stevig in zijn ban te krijgen tot het bittere einde, of blijft dit beter een zogenaamde “cold case” die ik niet verder wil onderzoeken.
Murder Aboard the Amaterasu Express
Ons avontuur begint met een kennismaking met onze bondgenoot van dit spel, Shinigami. Wij, de speler, hebben blijkbaar een pact gesloten met deze God van de Dood om ons te helpen met al onze toekomstige onderzoeken. Uiteraard komt zo een pact met een prijs, namelijk onze herinneringen. Een van de meest gebruikte (anime) clichés, maar wel een doeltreffende manier om het verhaal met een mysterie te starten. Wie zijn wij, en waarom gaan we dit avontuur aan? Deze vragen worden al snel beantwoord, of ten minste toch voldoende om ons avontuur te kunnen starten. Wij hebben Yuma Kokohead onder de knoppen, die op weg is naar de Kanai Ward, waar de Amaterasu Corperation de plak zwaait, op bevel van de World Detective Organization (WDO) om een groot geheim te ontrafelen.
Yuma staat er echter niet alleen voor, er zijn nog Master Detectives op de zaak gezet die ook richting Kanai Ward gaan. Elke Master Detective heeft een “Forte”, een specifieke vaardigheid, waardoor ze hun zaken veel gemakkelijker kunnen oplossen. Zo zijn er detectives die andere gedaanten kunnen aannemen, aanvoelen hoeveel mensen er in de nabije omgeving zijn, een moord scène reconstrueren of zelfs de tijd terugdraaien. Ook Yuma heeft een “Forte” die hem zeker en vast zal helpen. Daarnaast helpt Shinigami uiteraard ook, en gelukkig kan niemand anders haar zien of horen, want ze kan wel eens grof uit de hoek komen met haar uitspraken.
Al vanaf het eerste chapter, tijdens de treinrit, gebeuren er al enkele moorden die we mogen oplossen, dus verwacht van begin tot einde een hoop mysterieuze moorden die opgelost moeten worden, met een hele hoop twists en turns die je geregeld laten twijfelen aan hoe de vork nu echt in de steel zit. Op grafisch vlak ziet de game er trouwens ook erg goed uit, wat grotendeels te danken is aan de visuele stijl waar voor gekozen is. Tijdens sommige scènes zou ik zelfs denken dat ik gewoon naar een anime aan het kijken ben. De muziek is vaak mysterieus of onheilspellend, afhankelijk van de situatie. Wat wel al snel op valt, is dat er best wat aan “fan-service” gedaan wordt met Shinigami haar ware gedaante, en hier wordt geregeld ook lacherig mee omgegaan in de dialogen. Ook weer iets typisch voor anime en naar mijn gevoel ook wel wat op zijn plaats, hoewel ik best snap dat dit voor sommige personen een tenenkrommend effect kan hebben.
Down the rabbit hole we go
Geloof me, het verhaal is echt enorm interessant, vooral naar het einde toe in Chapter 5. Ik kon het spel gewoon niet neerleggen omdat ik steeds verder wilde gaan en weten hoe het nu echt in elkaar zit. Maar een goed verhaal alleen maakt natuurlijk de game niet, want als de gameplay tegen steekt dan mag het verhaal nog zo goed zijn… Gelukkig is de gameplay, hoewel wat repetitief en aan de simpele kant, voldoende interessant om verder te blijven spelen. Het spel is opgedeeld in een proloog, 5 chapters en tenslotte een epiloog. Tijdens elk van deze chapters is de opzet hetzelfde: je mag vrij rondlopen in de beschikbare gebieden, je doet onderzoek naar de rode draad in het verhaal en ontdekt ondertussen een moordzaak, je gaat op zoek naar aanwijzingen, Shinigami opent een portaal naar het Mystery Labyrinth waar je de zaak oplost en zo weer door kan naar het volgende hoofdstuk.
Oké, dat is misschien allemaal wat veel om te laten bezinken, laten we het stap voor stap even bekijken. Tijdens het gehele hoofdstuk mag je dus vrij rondlopen in de beschikbare gebieden, waar je kan interageren met verschillende objecten en personen waarvoor je DP (Detective Points) krijgt om je Detective Rank te doen stijgen. Met elk level dat je stijgt kan je passieve skills vrijspelen die je verder gaan helpen later in het Mystery Labyrinth. Enkele van deze skills zijn meer levenspunten krijgen voor Yuma, of verschillende hulpmiddelen tijdens de verschillende “mini-games” die je moet ondergaan op zoek naar de waarheid.
Als je eenmaal op een moordzaak bent uitgekomen, deze zijn allemaal verhaalgebonden en je wordt er ook wel niet zo heel subtiel naar toe geleidt, mag je de crime scène onderzoeken om zo aanwijzingen te vinden die later van pas komen. Eenmaal je alles gevonden hebt, zal het spel je zelf de prompt geven dat er niets meer te onderzoeken valt en dat je verder kan gaan. Het is dus niet mogelijk om iets te missen of over het hoofd te zien. Tenslotte, wanneer je genoeg aanwijzingen hebt gevonden in het hoofdstuk, zal Shinigami op een cruciaal moment een portaal openen en je naar het Mystery Labyrinth brengen.
Mystery Labyrinths are strange
Het Mystery Labyrinth is in mijn ogen het interessantste gedeelte van elk hoofdstuk. Het stelt je op de proef op vlak van snelheid en behendigheid, maar vooral op je kennis van het afgelopen hoofdstuk. Het doolhof is eigenlijk voornamelijk een rechte doorlopende gang met af en toe een splitsing waar je een vraag moet oplossen om verder te kunnen. Alle vragen zijn op te lossen door goed op te letten tijdens het hoofdstuk. Je kan ook alle aanwijzingen op zowat elk moment raadplegen in het menu, dus geen paniek als je toch ergens niet goed hebt opgelet. Daarnaast is het ook mogelijk om je overal wat doorheen te gokken, want foute antwoorden nemen enkel wat leven uit je levensbalkje dat royaal gevuld is.
Om toch wat variatie te brengen in het doolhof, gaan vragen niet altijd gepaard gaan met het kiezen van een deur. Soms zal je, onder tijdsdruk, naar losse stenen of objecten moeten springen door de juiste antwoorden te kiezen. Of vanuit een mijnkarretje de juiste route kiezen door, alweer, het juiste antwoord te kiezen. Af en toe zal je ook tegengehouden worden door “Mystery Phantoms” die je onderzoek willen dwarsbomen. Dit zijn vaak personen die je tijdens je speurtocht in het hoofdstuk bent tegengekomen en die je met de juiste bewijzen moet verslagen. Dit gebeurt in een “Reasoning Death Match” waar je met je “Solution Blade” de juiste stelling moet ontkrachten met de juiste argumenten en bewijzen.
Zo een “Reasoning Death Match” speel je door Yuma links en rechts te bewegen, te springen of te bukken om stellingen te ontwijken of aan te vallen met je “Solution Blade”. Witte stellingen moet je steeds ontwijken, terwijl je rode stellingen doormidden kan slaan met je zwaard. Wanneer er een rode stelling omringd met vlammen op je afkomt, moet je de keuze maken om deze te ontkrachten met een van je “Solution Keys” waaruit je kan kiezen, of kan je de stelling ontwijken omdat deze niet te weerleggen is. Soms waren er stellingen waarvan ik zeker was dat ik ze kon weerleggen met mijn “Solution Key”, om dan bot te vangen en een stelling moest ontkrachten die bijna hetzelfde was, maar net iets anders verwoordt. Hier voelde het soms wel wat als gokken aan. Gelukkig geven Yuma en Shinigami wel handige hints wanneer je fout zit zodat je niet in het oneindige aan het gokken bent.
Als je eenmaal de moord hebt opgelost, verdwijnt het Mystery Labyrinth weer en ga je op naar het volgende hoofdstuk om weer hetzelfde te doen. Met slechts 5 hoofdstukken (en een proloog) waarin dit zich herhaalt, duurt de game net lang genoeg om niet te gaan vervelen op gameplay vlak. Ook is elk Mystery Labyrinth net dat beetje anders en krijg je andere “mini-games” om wat variatie te creëren.
Conclusie
Op vlak van verhaal scoort Master Detective Archives – RAIN CODE als een van de beste detective (en ook Visual Novel, want daar doet deze game dankzij zijn hoeveelheid aan verhaal en tekst) games die ik in de afgelopen jaren heb gespeeld. Op gebied van gameplay was de game dan weer een beetje te repetitief bij momenten en voelde heel wat stukken ook als trial-and-error met gokken tot ik het juiste antwoord had. De meest bevredigende momenten waren die wanneer ik met de juiste logica, die ik had opgedaan tijdens een hoofdstuk en door goed op te letten, vlekkeloos door de verschillende uitdagingen geraakte. Desondanks de kleine minpunten kon ik de game gewoon niet aan de kant leggen en wilde ik kost wat kost het einde van het avontuur, en het grote mysterie van de Kanai Ward ontrafelen alsook achterhalen waarom Yuma een pact met Shinigami sloot. Hoe dan ook, deze game is een must-play voor fans van het genre!
