Als je ergens echt in gelooft of fan van bent heb je de neiging om het te promoten of er bijna ‘reclame’ voor te maken. Ikzelf betrap mezelf er regelmatig op om vol lof en overtuiging de gamereeks ‘The legend of heroes: Trails of cold steel’ de hemel in te prijzen. Ik wil er nu niet teveel over kwijt, maar het mag geweten zijn dat het een gamereeks is die ik volledig en zelfs in verschillende versies, zoals collector’s editions, en op verschillende consoles in mijn bezit heb. Verwachtingen liggen dus weeral hoog voor deze titel maar we gaan deze onmiddellijk wat omlaag halen door te onthouden dat we een heruitgave van een PSP game uit 2010 in onze handen hebben. Kan dit kwaad? Nee, natuurlijk niet. We hebben remakes en remastered games van oudere titels in onze handen gehad. Ik ben echter enorm benieuwd of deze toevoeging van de ‘The legend of heroes’-reeks mij even diep kan raken. Tijd om het te ontdekken.
Welcome to Crossbell
We kruipen in de huid van Lloyd Bannings, een erg jonge detective die om persoonlijke redenen zich wilt bewijzen bij de plaatselijke politie. Bij het terugkeren naar Crossbell krijgt hij echter te horen dat hij samen met Ellie, Randy, en Tio een speciale taskforce zal oprichten. Deze taskforce krijgt de naam ‘Special support Section’, ofwel SSS om het makkelijk te maken, en dient om de slechte reputatie van de politiemacht te verbeteren. Hoe komt deze aan zo’n slechte reputatie? Nalatigheid, corruptie, problemen met administratie en dergelijke en nog wel meer. Daar tegenover staat dat er een erg succesvolle en populaire Bracer Guild actief is in Crossbell die als hoofddoel heeft om bewoners te beschermen en te dienen. De ware helden van de stad dus. De SSS heeft daarom de missie om zowat alle hulpvragen, zowel groot als klein, aan te nemen die ze binnen krijgen op een terminal om zo aan populariteit te winnen. Het merendeel ervan is uiteraard optioneel, en dit is duidelijk genoeg aan de opmaak en inhoud, maar ook je main quests komen hier binnen. Uiteindelijk blijf je immers een lid van de politie waardoor je sommige missies verplicht bent om uit te voeren terwijl je anderen kan negeren of kan laten vervallen door ze niet tijdig te vervolledigen.
Je bent dus een oprecht persoon in een onpopulaire positie, zelfs binnen je eigen politiekorps, die zich toch wilt bewijzen en goed wilt doen in de wereld. Deze wereld is, hoewel nogal atypisch voor een JRPG, bijna volledig beperkt tot Crossbell en zijn directe omgeving aangezien je taken en missies betrekking hebben op diens inwoners en plaatselijke problemen. De missies zijn verrassend gevarieerd in zowel moeilijkheid, lengte en inhoud. We voeren al snel fetch quests uit, verslaan vervelende monsters en lossen allerlei problemen op als een echte detective. We zitten immers nog steeds in deze rol en worden hier met enige regelmaat aan herinnert door het kunnen kiezen van bepaalde antwoorden of acties tijdens dialogen of situaties. Door het vervolledigen van optionele quests en het kiezen van correcte conclusies of reacties tijdens gesprekken beïnvloed je je detective rang waarvoor je wel vaker beloningen zal krijgen in de vorm van allerlei items en accessoires.
Tell me more
Wat voor mij ondertussen een zekerheid is voor een ‘Legend of heroes’ game, is een goed uitgewerkt en diepgaand verhaal. In deze Trails from Zero is dat absoluut niet anders. Onze 4 teamleden hebben elk hun persoonlijkheid die hun erg herkenbaar en geloofwaardig maken maar zijn ook voorzien van een verleden en missie die elk op hun eigen moment en manier aan bod komen en voldoende diepgang hebben. Dit geldt echter niet alleen voor Lloyd en zijn vrienden, maar voor zowat elk belangrijk of terugkerend personage in het spel. Waar je bij een andere game niet verder zou komen als de standaard ‘ik ben Wald Wales, leider van de bende genaamd Red Vipers’, krijg je ook in dit deel van de legend of heroes saga continue meer diepgang en uitbouw voorgeschoteld. De vragen hoe, wat, waar en waarom wordt bijna continue beantwoord. Je leert daardoor precies bijna iedereen in de stad echt kennen. Na belangrijke gebeurtenissen merk je daarbij dat houdingen en reacties veranderen waardoor je niet een volledige game lang dezelfde slagzin zal lezen bij NPCs. Er wordt continue gewerkt aan diepgang, uitbreiding en verduidelijking van personages en hun motivatie en doelen wat eigenlijk gelijk staat aan relatief veel lezen en onthouden. De game voelt daarom met momenten wel wat langdradig en zal voor gamers die houden van een bondige uitleg gecombineerd met een volcontinue aaneenschakeling van actie en spanning, wat aanvoelen als omslachtig. De charme van de serie, en daarbij dus ook voor deze game, zit volgens mij nochtans in deze diepgang en investering van tijd en interesse. De stad Crossbell leeft en heeft geen dode of onbelangrijke hoekjes of kanten omdat alles zo goed en uitgebreid is uitgewerkt en even belangrijk aanvoelt. Gelukkig is ook deze keer weer het verhaal voldoende voorzien van spannende momenten, plot twists, rivaliteiten, (onverwachte) nieuwe vrienden en/of vijanden en meer waardoor er niets gaat vervelen.
Show me the monsters
Bij een merendeel van de missies en side quests kom je, op bepaald moment, wel in een reeks gevechten terecht. Natuurlijk niet onbelangrijk dus om hier goed op voorbereid te zijn en je vijanden van een deftige weerstand te voorzien. De leden van de SSS hebben allen het genot om gebruik te maken van een eigen wapenset en vechtstijl met daarbij allerlei crafts en arts die je grotendeels zelf kan beïnvloeden. Wie ‘trails of cold steel’ heeft gespeeld zal zich ongetwijfeld nog de quartz herinneren. Nog een gelijkenis is dat je ook nu weer je monsters ziet rondlopen in de wereld rond je en je deze kan aanvallen met je wapen voordat je effectieve gevecht begint. Hierdoor krijg je, als het je lukt om hem langs achter te besluipen, een XP-bonus op het einde van het gevecht. Gelijkaardige bonussen kan je ook bekomen door andere doelen te halen zoals geen schade op te lopen of te winnen dankzij een overkill. Het zorgt ervoor dat je elk gevecht dat beetje serieuzer neemt aangezien het je groei kan versnellen.
Elk personage heeft een persoonlijke grid, genaamd het ENIGMA combat orbment, waarin je quartz kan plaatsen. Elke quartz heeft daarbij zijn eigen kleur en dus element met telkens een zekere waarde waardoor je, door ze anders te combineren, andere arts of stat boosts ter beschikking krijgt. Dit komt in het begin als erg onduidelijk en chaotisch over, of voor mij alvast die gewend is door bij ‘Trails of Cold steel’ een Quartz te installeren en een gekoppelde stat of art erbij te krijgen. Maar na enig gepuzzel en uitproberen merk je dat het juist een bijdrage is aan een gevarieerde gameplay en meer voldoening geeft. Het ontdekken of vrijspelen van een nieuwe combinatie die je van nieuwe of betere aanvallen en mogelijkheden voorziet, schenkt enorm veel voldoening. Natuurlijk kan je, aangezien de game eigenlijk al een dikke 10 jaar oud is, ook gewoon online de combinaties en mogelijkheden raadplegen, maar ik zou eerder opteren voor het avontuurlijk experimenteren en ontdekken. Voor deze arts gebruik je EP die je terugkrijgt door items, te rusten of tijdens speciale beurten tijdens gevechten. Je crafts zijn daarentegen volledig persoonlijk en verbruiken CP. Van deze punten kan je er maximaal 200 sparen en krijg je door het krijgen of uitdelen van rake klappen. Eenmaal je 100 CP hebt opgespaard kan je je speciale aanval genaamd S-craft activeren die, zeker bij belangrijkere gevechten, een echte gamechanger kan zijn. Zeker als je je CP opspaart tot zijn volle 200 punten waardoor deze aanval een extra kick krijgt.
Tijdens gevechten sta je op een soort grid waarop je kan afleiden hoe ver je kan bewegen en welk bereik je aanvallen hebben. Beurtelings kan je rond bewegen en je acties uitvoeren. Hierbij zie je telkens aan je linkerzijde welke volgorde je momenteel aanneemt en waar je personage zal belanden voor zijn volgende actie. Aan deze lijst zie je ineens ook wanneer je speciale boosts of extra’s krijgt tijdens je beurt. Zo zal je EP zich wel eens bijvullen, scoor je extra buit of voer je een team attack uit. Deze turn based game doet je actief wisselen tussen standaard aanvallen, arts en crafts aangezien je vijanden hier een duidelijk voorkeur of afkeer aan hebben. Het is dus belangrijk om je vijanden te analyseren of te experimenteren met je aanvallen zodat je de beste aanpak vindt.
Conclusie
De tand des tijds is niet voelbaar aan deze titel. Zoals de vorige 4 titels die ik heb leren kennen uit de legend of heroes reeks, voldoet deze titel aan alle kenmerken om zichzelf een topper te noemen. JRPG-liefhebbers zullen van deze titel smullen als ze op zoek zijn naar diepgang, verhaal en betrokkenheid. Gamers die op zoek zijn naar ruwe, non-stop actie en avontuur zullen, zeker in het begin, even moeten doorbijten in deze game. De actie is zeker voldoende aanwezig maar vindt zelden of nooit plaats zonder een deftige opbouw of aanloop er naartoe. Het aanbod van side quests is aangenaam ruim en uitgebreid, wat opnieuw als een troef aanvoelt. Het is, met andere woorden, heel moeilijk voor mij om een echt negatief punt te vinden over de game, dus kan ik misschien best concluderen dat het enige echte negatieve aan de titel is dat het zo lang heeft geduurd eer de game Japan heeft verlaten en er een officieel Engelse versie van is uitgekomen.
