Het kwam een beetje als een donderslag bij heldere hemel, want ik had effectief niet verwacht zo snel alweer een nieuwe Bayonetta game te zien na Bayonetta 3, maar hier zijn we dan. Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon vertelt ons, zoals de titel al doet vermoeden, over het ontstaan van onze favoriete Umbra Witch en dit op een heel andere manier dan we gewoon zijn van de reeks. Hoe anders? Wel, laten we daar samen even achter komen.
A link to the Past
Lang geleden bestonden er twee clans, de “Lumen Sages of Light” en de “Umbra Witches of Darkness” die samen een mysterieuze kracht beheersten. Om te voorkomen dat er ruzie tussen de twee clans zou komen, werden er heel strikte wetten vastgelegd. Maar een paar verblind door liefde brak een van de wetten en zo werd een kind, Cereza genaamd, geboren dat het bloed van beide kanten bezat. Als straf voor hun verboden liefde, werd het paar uit elkaar gehaald, de vader van de Sage clan werd verbannen en de moeder werd opgesloten in een gevangenis. De heksen clan nam het jonge meisje op, maar ze werd er bekeken als een buitenstaander, vervloekt door haar bloed. Op de nacht van Cereza’s tiende verjaardag werd haar moeder naar een veel diepere cel in de gevangenis geplaatst zodat Cereza haar ook niet meer zou kunnen zien. Nog eenzamer dan ze al was, hield ze stevig vast aan het enige dat ze nog had, haar pluche kat Cheshire die haar moeder ooit voor haar had gemaakt.
Cereza verliet het dorp waar ze tot nu grootgebracht werd en vond onderdak bij de verbannen heks Morgana, die net buiten het dorp leefde. Onder haar strikte gezag bleef Cereza verder trainen om de duistere kunsten onder de knie te krijgen. Op een dag verscheen echter een vreemde jongen in haar droom, en die vertelde haar iets wonderbaarlijk. Namelijk dat als ze het bos, genaamd Avalon, in zou gaan, hij haar een geweldige kracht zou geven. Een kracht waarmee ze haar moeder zou kunnen gaan bevrijden! Ze herinnerde zich wel de waarschuwing van Morgana: “Blijf weg uit Avalon, waar de feeën wonen die kinderen ontvoeren!”. Natuurlijk slaat ze die wijze raad in de wind en wordt ze al snel door slechte feeën omringd. Om de strijd aan te kunnen gaan roept ze een demon op die ze in paniek haar pluche kat laat gebruiken als lichaam. Cheshire, nu bezeten door de demon, beschermt haar met zijn scherpe klauwen waarna hij eist om terug gestuurd te worden. Helaas weet Cereza niet hoe, maar ze belooft de demon om, als ze sterker is, hem terug te sturen. En zo ontstaat er een tijdelijk bondgenootschap waar Cereza in het begin vooral bang is van de demon en de demon neerkijkt op het bange en zwakke meisje.
Om Avalon te overleven zullen ze echter toch moeten samenwerken en stilaan groeien ze ook meer naar elkaar toe. Het is een mooi verhaal dat meer van een sprookjes wegheeft en dus ook niet met schokkende plot twisten zal afkomen of zaken die je niet mijlenver ziet aankomen. Het is wel een meeslepend en vertederend verhaal over hoe Cereza stilaan uitgroeit tot de Umbra heks die we kennen, Bayonetta.
Cereza in Wonderland
Ik liet al vallen dat het verhaal veel weg heeft van een sprookje, en ik kon me ook niet van het gedacht ontdoen dat er veel inspiratie gehaald werd uit Alice in Wonderland, hoewel “Cheshire” niet bepaald een subtiele referentie is, zowel in naam als design. Ook de zeer aparte, maar enorm prachtige, visuele stijl is erg betoverend en heeft heel veel weg van een vertelboekje, al helemaal tijdens de tussenfilmpjes waar het verhaal uit de doeken wordt gedaan. Op muzikaal vlak is de game even betoverend als het artwork en heeft het ook een heel groot sprookjes-gehalte. Vooral de track “Together in the Moonlit Forest” weet de sfeer van een magisch bos echt goed neer te zetten en doet je helemaal wegzinken in Avalon. Er wordt niet heel erg veel gesproken, voornamelijk in de tussenfilmpjes, maar de stem acteurs vervullen hun rol perfect en brengen de personages helemaal tot leven.
We’re all mad here…
Dat deze Bayonetta game heel anders speelt dan de andere uit de reeks, is al heel snel duidelijk. Ergens had ik vooral een heel sterke Zelda-vibe in de manier waarop je een semi-open wereld verkent vanuit een isometrisch perspectief. Je bent in principe vrij om te gaan waar je wil, maar in het begin zal je vooral het pad moeten volgen dat voor je uitgestippeld ligt omdat heel wat wegen versperd zijn en waar upgrades voor Cheshire nodig zijn om voorbij te geraken. Tijdens je avontuur zal je verschillende kerkers induiken, heel wat schatkisten tegenkomen en voorwerpen links en rechts kunnen vinden die je dan weer kan gebruiken om te verwerken in toverdrankjes. Dit allemaal terwijl je Cereza en Cheshire tegelijkertijd dient te besturen met beide sticks. Cereza bestuur je met de linker stick en haar magische dansjes activeer je met de triggers links bovenaan, terwijl je met Cheshire kan aanvallen met de triggers rechts bovenaan en hem bestuurd met de rechter stick. Het klinkt allemaal best veel en moeilijk, maar het valt eigenlijk heel goed mee.
Cereza haar rol in gevechten is voornamelijk om vijanden tegen de grond te nagelen met doornige wortels zodat Cheshire ze kan bewerken met zijn klauwen. Buiten gevechten zal Cereza voornamelijk bezig zijn met planten te doen groeien om zo nieuwe wegen te openen en Cheshire moet af en toe via een ander pad gaan om de weg vrij te maken voor Cereza. Cheshire kan trouwens twee vormen aannemen, dat van de kleine pluche kat zodat Cereza hem vast kan houden en hij zichzelf kan uitstrekken om als schild te dienen en dingen te pakken die verder weg liggen. Ook kan Cereza hem zo naar hoger gelegen gebieden gooien. Daarnaast heeft Cheshire zijn grote demon vorm waarin hij kan vechten en, afhankelijk van welk element hij voorzien is, bepaalde obstakels uit de weg ruimen of interageren met de omgeving. Gaandeweg in het verhaal krijg je vier verschillende elementen in je bezit waardoor Cheshire kan veranderen in een van de volgende vormen: plant, steen, water en vuur. Ook in gevechten hebben deze vormen hun unieke rol, zoals de plant vorm waarmee Cheshire schilden kan wegtrekken dankzij zijn tong, of met de steen vorm waar hij vijanden die onder de grond graven terug naar de oppervlakte kan dwingen.
Only a few find the way, some don’t recognize it when they do
De reden waarom ik zo een grote Zelda-vibe kreeg, gaat verder dan de structuur van de wereld. Zo zijn er de verschillende locaties die Tír na nÓg genoemd worden en geïsoleerde challenges zijn, wat een beetje aan shrines doet denken. Sommige hiervan zijn pure combat challenges, soms onder tijdsdruk, waar Cereza en Cheshire zich door enkele vijanden moeten worstelen. Anderen zijn dan meer mini-puzzels waar je met hun afzonderlijk door een gebied moet geraken, maar waar elk van hun eigenschappen goed gebruikt wordt. Er zijn ook een handvol bazen in het spel te vinden die, nadat ze verslagen zijn, een grote kist achterlaten met een bloem die je een extra levenspunt geeft, een beetje zoals de hartjes bij Zelda. Er zijn ook heel wat collectibles te vinden in de uitgestrekte wereld, zoals stukjes bloem die samen een hele bloem vormen en ook een extra levenspunt geeft, maar ook verdwaalde kinderen (althans de geest er van) en voorwerpen die nodig zijn om nieuwe vaardigheden te unlocken voor Cereza en Cheshire. Beiden hebben een, vrij letterlijke, skill tree waar je de twee voornaamste collectibles kan gebruiken om te spenderen aan upgrades, de blaadjes van de Onyx Rose voor Cereza en de Avalon dauwdruppels voor Cheshire.
Als er één minpuntje is dat toch de aandacht verdient, is het dat de omgevingen er vaak hetzelfde uitzien, met dezelfde kronkels en draaiingen waardoor het bos als een gigantisch labyrint aan voelt. Ik snap de bedoeling er van, maar vaak is het vrij onoverzichtelijk waar je bent of waar je naar toe kan gaan en is het enorm moeilijk om op een later moment terug te keren voor iets waar je nog niet aan kan op het moment dat je er bent. Gelukkig kan je na een bepaald moment gebruik maken van een Fast Travel systeem dat je tussen de verschillende rustplaatsen teleporteert en toont de map ook welke collectibles je per gebied al hebt verzameld, maar het blijft toch een heel gedoe als je alles wilt verzamelen en ontdekken.
Conclusie
Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon is volledig anders dan wat we gewoon zijn van de Bayonetta reeks, en dat is allesbehalve negatief te noemen. Deze spin-off toont aan dat het perfect op haar eigen benen kan staan en weet een prachtige, sprookjesachtige, wereld neer te zetten en geeft spelers een unieke en interessante manier om de characters simultaan te besturen. De combat zelf is minder diepgaand dan de uitgebreide combo’s die we gewoon zijn, maar door twee personages tegelijk te moeten besturen geeft het wel een heel andere dynamiek aan elk gevecht. Als je een echte Bayonetta fan bent, dan is deze game zeker wel aan te raden voor het ontroerende verhaal alleen al en om te zien hoe Bayonetta ontstaan is.
Klinkt het je wel als een interessante ervaring, maar ben je nog niet overtuigd, dan kan je altijd de demo hier downloaden en het eerste chapter spelen en de progressie overzetten naar de volledige game.
