Het heeft een tijd langer geduurd dan gedacht, maar hier is hij dan eindelijk: Advance Wars 1+2 Re-boot Camp! Deze langverwachte remake van de eerste twee Advance Wars games op de GBA is meermaals uitgesteld geweest en ergens kreeg ik een beetje schrik dat ze de game zouden gaan laten vallen. Maar hier zitten we nu, met de game in handen. Tijd om te kijken of Shigeru Miyamoto’s legendarische woorden “A delayed game is eventually good, but a rushed game is forever bad” hier ook van toepassing zijn!
Living the Orange Star Country dream
Voor de nieuwkomers van deze reeks leg ik graag kort het concept uit. Het zijn turn-based tactische games, met twee legers die ter land, ter zee en in de lucht oorlog voeren op verschillende locaties van variërende afmetingen. Je kan het wat vergelijken met Fire Emblem of Wargroove, maar dan met moderne vechteenheden. Tijdens beide games in deze Re-boot pack speel je met het Orange Star leger en kies je, eenmaal je ver genoeg gevorderd bent, tussen de drie Commanders (ook wel COs genoemd): Andy, Max en Sami, die elk hun eigen speciale CO-kracht hebben. Het verhaal op zich is redelijk mager, maar maakt daardoor baan voor de geweldige gameplay. Om het verhaal kort te schetsen, voor beide games eigenlijk, is dat de vrede verstoord wordt door een nieuwe natie, de Black Hole genaamd, die de verschillende naburige naties in oorlog met elkaar doet gaan.
Hoewel er weinig verhaal is, is de presentatie op-en-top. Van de nieuwe cinematische anime-achtige opening tot de redesigns van de COs, maar ook de levendige kleuren en de ontwerpen van je troepen en de wereldkaarten zijn gewoonweg een streling voor het oog. Ik kan het bijna niet anders omschrijven dan een bordspel waar je met je speelgoedlegers op tekeer kan gaan, en dat in de allerbeste bedoeling van de zin. Er is ook voice acting toegevoegd aan de game, maar helaas is dit vaak maar voor enkele zinnetjes te vertolken.
Reboot champ
Het is dus al vanaf het begin duidelijk dat dit niet een simpele port is met hier en daar wat quality of life improvements maar een volledige herwerking van twee klassiekers. Dat neemt natuurlijk niet weg dat er ook wat verbeteringen zijn zoals het versnellen van de beurten van vijanden, de grid die altijd volledige zichtbaar is zodat je kan zien waar je units kunnen geraken (tenzij er Fog of War aanwezig is, waardoor je zicht gelimiteerd wordt) en er is ook een Casual Mode toegevoegd voor nieuwkomers om een iets makkelijkere ervaring te bieden. Helaas voor fans die rechtstreeks in het tweede deel willen springen zal je eerst even een deel van de eerste game moeten spelen vooraleer het tweede deel vrijgespeeld wordt. Maar ik vermoed niet dat het een groot probleem is, want ook de eerste game blijft een genot om door te spelen en, dankzij de kleinere maps en rustige introductie van veel mechanics, is het een perfecte voorbereiding voor wanneer de gevechten van een heel ander kaliber zijn in Black Hole Rising. Met beide games ben je voor de campagne alleen al snel een 50 uur zoet, maar er is daar buiten absoluut nog veel meer te doen.
Tactical warfare
Beide games volgen dezelfde gameplay, waar je begint met een aantal units op de kaart en je doel eruit bestaat om alle troepen van de tegenstander te verslaan of hun HQ over te nemen. Op sommige mappen zijn er gebouwen waar je troepen kan bij kopen met geld dat elke nieuwe ronde bijkomt, maar het is daar wel van belang dat je tactisch omspringt met je beperkte fondsen. Op vlak van troepen volgt ook dit spel een “simpel” principe van zwakten en sterktes. Zo zijn gewone soldaten het zwakst en gaan deze het niet lang uithouden tegen tanks, maar zijn soldaten met bazooka’s dan wel weer beter gewapend hier tegen. Anti-tank units, zoals een kanon zijn traag maar dan weer heel sterk om bepantserde voertuigen uit te schakelen en luchtafweer units zijn dan weer beter geschikt om helikopters en bommenwerpers neer te halen. Je kan op elk moment van een unit bekijken waartegen ze sterk zijn en waar ze voor moeten oppassen. Ook staat er voor de voertuigen hoeveel ammunitie en brandstof ze nog hebben, welke je kan bijladen met een specifieke unit of door steden over te nemen en daar een beurt te blijven staan.
Units hebben ook standaard 10 levenspunten, maar je kan troepen laten samenvoegen om ze terug aan te sterken. Waarom je dat zou doen? Omdat die levenspunten ook bepalen hoeveel schade je kan doen. Waar je je troepen plaatst is ook van groot belang, want gebergten, bossen, bruggen en steden geven je units cover waardoor ze minder schade oplopen in een confrontatie. Gaandeweg loopt trouwens het balkje van je CO vol om zo je CO-kracht te gebruiken. Afhankelijk van wie je CO is, ga je krachten kunnen gebruiken zoals al je units healen en sterker maken voor één beurt of de map veranderen in een ijsvlakte waardoor navigeren moeilijker wordt of, en dat is wel mijn favoriet, een meteoor oproepen die willekeurig op vijandige troepen landt en schade berokkent. Het lijkt allemaal veel en ingewikkeld, maar de games geven je enorm veel tutorials, als je deze wil volgen natuurlijk. De game laat je hand ook volledig los als je daar voor kiest, wat veteranen van de game zeker gaan appreciëren.
A Hole New World
Naast de Campaign Mode, waar je waarschijnlijk het meeste van je tijd zal spenderen, is er ook de “Design Room” waar je zelf naar hartlust mappen kan genereren en delen met andere spelers. Je verdient tijdens de Campaign ook geld die je kan spenderen in Hachi’s Shop waar je dan weer COs en battle maps kan kopen die je kan spelen in de “War Room” of je kan het in de “Versus” mode opnemen tegen maximum drie vrienden met je eigen regels. Wat dit laatste nog mooier maakt, is dat er een online mode is, waar je het wel maar tegen één vriend kan opnemen. Het nadeel is ook dat je dus geen online match-making hebt en afhangt van je vrienden die het spel ook hebben.
Conclusie
Advance Wars 1+2 Re-Boot Camp is gewoonweg het complete plaatje. De nieuwe visuele stijl brengt de wereld en personages volledig tot leven in een anime-achtige vibe die zichzelf, dankzij zijn speelgoed look, niet als de zoveelste brute oorlog game neer. Tel daar nog een deel improvements bij om het spel wat moderner te maken en toegankelijker voor nieuwkomers zonder in te boeten voor veteranen van de reeks en je hebt de perfecte remake van een klassieker te pakken. Of in dit geval, van twee klassiekers zelfs!
